Zaterdagavond 00:12. Het is weer zover. Zweet op mijn bovenlip, ik heb me gehaast en ik ben hier niet graag. Ik sta bij ‘de Turk’. Mijn haar doet een vogelnest na, mijn mascara ligt in korrels en uitgewreven strepen op mijn jukbeenderen en ik sta in de rij in een louche avondwinkel, mijn reflectie in de winkelruit vermijdend zodat ik mezelf niet hoef aan te kijken….

Ik heb toegegeven.

Ik ben niet eens de meest onfrisse in de zaak. Voor de deur hangen louche types. Er komen mannen binnen die tassen vol waren afgeven en daarvoor iets in de hand gedrukt krijgen. Er is van alles onder de toonbank te krijgen. Nooit zie je hier vrouwen. Het zijn allemaal opgeschoten types die van alles roepen in talen die ik totaal niet thuis kan brengen die hier de toon zetten.

Het is een bliksembezoek. In, scoren, naar huis. Op straat al gebruiken terwijl ik op hoogstens drie minuten afstand woon. In eerste instantie is daar een soort euforie. Het is gewoon lekker! Ik voel me een beetje opgelucht. Voor even.

Voordat ik binnen ben, is het al op. Heb ik ervan genoten? Niet echt. Zal ik nog wat gaan halen? Ik heb de sleutel al in het slot. Ja, nee, ja, nee, ja, nee? Nee. Dit keer ga ik sterk zijn. Ik word boos op mezelf. Wat sta ik daar nou eigenlijk helemaal te doen, in mijn pyjama, in de verschrikkelijke kou, mezelf aan weetikveel wat voor gevaar blootgesteld, en voor wat? Een blikje cola. Werkelijk, Anouk? Hoe sneu.

Ik ben een junk. Verslaafd aan cola. Coca Cola welteverstaan, het moet the real deal zijn. Ik mag dan een verslaafde zijn; het is wel a-merk waar ik mijn lichaam mee vergiftig. Het toegeven is geloof ik stap 1 in het genezingsproces. En dat gaat zwaar worden. Want hoeveel filmpjes en verhalen van verrotte tanden, weggebrande ingewanden, opgeloste schroeven je me ook laat zien: ik kan het niet laten. En dat kan ik van mezelf niet uitstaan. Vlees eet ik weinig, ik zit aan de chiazaadjes en de multivitaminen, alles moet biologisch. Maar dan toch weer die cola. Haal tien liter in huis en ik drink ze met gemak achter elkaar op. Over een blikje doe ik gemiddeld twintig seconden. Dat is echt niet goed. Daarom koop ik het dus zelf maar niet meer.

Wat betekent dat ik het dan cold turkey ineens helemaal niet meer drink. Ik ga dan weer netjes aan het water, als ik gek doe eens een theetje en bij uitjes ijsthee. Even lijkt het dan weer helemaal goedgekomen. Ik ben nog steeds blij met de ruim tien kilo die ik verloor toen ik onder anderen de cola drastisch uit mijn leven verbande. Dat helaas je borsten ook meedoen als je afvalt, daar hebben we het dan even niet over. Wat belangrijk is: ik doe het niet meer, ik taal er niet naar en het is alleen maar beter voor me. Ik ben blij! Positieve affirmaties; ik weet het allemaal wel.

Opeens, na een week of twee, heb ik uit het niks een beetje de kriebels. Ik wil iets. Ik weet nog niet wat. Onrustig word ik ervan. Dan denk ik: ‘wat zou ik nu graag een lekker colaatje willen drinken zeg’. Een goed koud glas. Met een schijfje citroen… en voor ik weet hoe ik er eigenlijk ook alweer naartoe ben gekomen ben ik er weer. Sta je dan, met je decorumverlies.

Ik vertel mezelf dat dit heus wel eens mag. Het is geen delict, ik hoef me niet te schamen, ik ben verdomme volwassen en maak zelf uit wat ik doe. Zo heeft iedereen wel zijn eigen guilty pleasure toch? Kom op, waar gaat het nou over? Niet zo overdrijven. Wil ik het? Ja en nee. Het is gewoon nergens goed voor. Het is slecht. Zo moeilijk moet het toch niet zijn om het te laten? Kon ik maar maat houden. Dan was er niks aan de hand. Maar er is wel wat aan de hand. Het is namelijk midden in de nacht en ik moest en ik zou NU gaan.

Waarom? Verslaving, verveling, zit iets me dwars? Ben ik een emo-drinker? Ben blij dat ik niet van drank en drugs houd verder. Moet je kijken wat ik te zeggen heb over rokers. Drugsgebruikers. Gokverslaafden. Mij niet gezien. Zwakkelingen. Airheads…

Dus daar gaan we. Door weer en wind, beter wetend, op een zaterdagnacht om 00:12 uur, in pyjama snel snel naar de Turk. Mijn fix halen, mijn tanden naar de knoppen helpen, mijn ingewanden uitbranden.

Dit moet echt stoppen. Even googlen naar lotgenoten, zelfhulpgroepen, pleisters enzo.