En ja, ik weet dat ik very late to the party ben. Zo ben ik. Ik ben altijd zo druk met van alles ontdekken wat (nog) niet mainstream is, dat ik geen tijd en zin heb voor/in dingen die echt populair zijn. Ben ik te cool voor, weetje. Om er daarna toch iets mee te doen, omdat mensen er maar niet over ophouden of omdat ik toch een keer niks te doen heb. Zo lijkt het net of ik achterloop… en dat doe ik ook. Faliekant. Standaard.

Game of Thrones is daar een voorbeeld van. Een paar jaar geleden heb ik het een kans gegeven. Ik was direct afgeknapt. Ik zag een kind van een toren gegooid worden en een broer en zus die elkaar doggystyle deden. Niks voor mij. Geschiedenis, veel geweld en seks, allerlei intriges: ik begon er maar niet aan. Als ik iets kijk wil ik dat het me echt iets bijbrengt of raakt (ik kijk graag documentaires), of het moet echt supersimpel brainless entertainment zijn, zodat ik mijn hoofd juist ff niet hoef te gebruiken. Game of Thrones paste daar niet bij. Ik schaarde het onder ‘mannenserie’. En als ik ergens zeker ben van in het leven, is het in ieder geval dat ik geen man ben. Fijn, ik hoefde er niks mee.

Lees meer