Arme mannen. Ze hebben het zo zwaar. Je zou bijna voor ze gaan bidden. Bijna. Helaas ben ik niet gelovig, dus dat zou een beetje onzinnig zijn. Naar mij zou hij/zij/het toch niet luisteren. Gelukkig heb ik een blog waarop ik mijn sympathie voor ze kan uiten, the next best thing to een Onze Lieve Heertje en soms ook net een biechtstoel.

Dus. Mannen. Ik voel jullie hoor. Jullie moeten zoveel, hè?

Jullie moeten providen. De boterham op tafel verzorgen, het liefst een beetje een dikbelegde want het leven moet natuurlijk ook leuk zijn. Jullie moeten ons vrouwen beschermen, niet in de laatste plaats voor jullie eigen ego. Heeft te maken met iets van vroeger, dinosaurussen, grotten, gevaar enzo.

Tot zover lukt het vaak nog wel. Maar toen, toen gebeurden er vreemde dingen in de wereld. Vrouwen gingen werken, nadenken, jeetje ze mochten zelfs stemmen en gingen in broeken rondlopen! Dat was het spreekwoordelijke hellende vlak. Langzaam maar zeker begonnen ze dingen te willen en werden eisen-lijstjes uitgebreider.

Die man zijn die op zondag het vlees snijdt ain’t cutting it no more. Nee nee. Trouwens, dat vlees wordt dan natuurlijk vervangen door een stukje gemarineerde soya. Tja. Sta je dan met je vleesmes. Verlengstuk van je mannelijkheid, want een auto is zo duur. Wat moet je dan he? NOU!…

Je moet ook sociaal zijn. Interesse tonen in haar vriendinnen, maar wel platonisch natuurlijk, viezerik. Subtiele veranderingen in haar uiterlijk opmerken en –gemeende!- complimentjes uitdelen. Een beetje presteren in bed is ook niet weg. De technologie heeft heel vernuftige vriendjes aan de vrouw cadeau gedaan. Die vriendjes die je ook nog eens in het felroze en met glitters –hihi- kunt krijgen en die altijd hun werk goed doen. Waardoor je dalijk nog vervangbaar wordt ook! Over het huishouden gaan we het nu niet hebben. Daar worden we allemaal niet vrolijk van. Er wordt wél van je verwacht dat je praat, je gevoelens uit, vrouwen begrijpt of in ieder geval een poging doet/veinst. Eerlijk bent maar niet te bruut. Jezelf verzorgen is ook aan dit rijtje toegevoegd, maar niet te. Nooit mag iets te zijn.

Nou en dat snappen ze dus niet. Waar is de balans? Wat mag nog wel en wat niet? Wat wil ik zelf? Ik kan me zo voorstellen wat er allemaal in die koppies omgaat. En dat nog wel naast al die gedachten over voetbal en seks. Wát een ellende. Ze doen hun best hoor, dat wel. Soms. Dat kan rare stuiptrekkingen tot gevolg hebben. De man in rok en met mascara op bijvoorbeeld. Zulke dingen mogen alleen als je Goth (tegenwoordig Emo) bent of Manson van je achternaam heet, want die types neemt de wereld toch al niet serieus. UGGS, oogrollers en de man-bag zijn de equivalenten voor de wat hipperen onder ze. Niet doen. Wat dan wel? Nou, wat ik net zeg, duh.

Dus ja, moeilijk hè? Al die rollen en verwachtingen die ze moeten vervullen en waar ze aan moeten voldoen. Wat een druk op die, gelukkig sterke en hopelijk rechte want dat vind ik sexy, schouders. Een jongleur is er niks bij. Ik begrijp het. Natuurlijk begrijp ik het. Omdat dat namelijk is wat wij vrouwen altijd al doen. Multitask, schakelen, flexibel to the max. Wij draaien ons hand er niet voor om. Hoor je ons klagen? Die was retorisch…

Eén minuut stilte voor de stakkers dus. Hopelijk vinden ze hun draai. En snel een beetje.  En die ene minuut was heus niet symbolisch. En ik moest toch net mijn nagels lakken.