Ik word wakker van een steek in mijn buik. Ik moet nodig plassen. Niet zo gek, ik heb gisteren liters muntthee gedronken. Zin om op te staan heb ik echter niet. Het is inderdaad een lekker bed, daar heeft ie niet over gelogen.

Ik draai me op mijn zij. Het eerste wat ik zie is zijn haar. Een bos nog groter dan de mijne. Hij lijkt op een hertje. Elke keer als ik dat zie (drie keer tot nu toe) denk ik dat. Grote, bruine ogen. Klein lief neusje. Smal hoofd. Ontwapenende lach. Iemand die je zo inpakt. Open. Met allerlei ideeën, tonnen energie, creatief. Grootse plannen… hij trekt je er zo in mee.

Zo leerde ik hem ook kennen. Tijdens een poëzie-avond stormde hij het podium op om aandacht voor iets belangrijks te vragen. Voor een evenement met een politieke achtergrond. Hij hield een vurig betoog. Hij was een idealist, een activist, een aanpakker, bevlogen. Welbespraakt. Intelligent. De energie knetterde ervan af. Dat kwam bij me binnen. Dit was wat ik nodig had! Mentale uitdagingen. Goede gesprekken. Ergens een verschil kunnen maken. Ik wilde me wel voor zijn zaak inzetten. Dus sprak ik hem aan en gaf hem mijn nummer. Ja inderdaad, normaal doe ik dat nooit..

Ik zette me dus in voor zijn zaak. Daartoe spraken we af om wat te gaan drinken. En gezellig dat het was! Ik kwam erachter dat hij ook schreef, van dezelfde muziek hield, een Boogschutter met ascendant Boogschutter was. Dat verklaarde de klik!

Ik kwam hem daarna soms nog tegen. Altijd even vrolijk en gezellig. Dus toen hij me bij hem thuis uitnodigde, zei ik gewoon ja. Leuk toch? Niks mis mee toch? Vrijblijvend ook.

Volgens vriendinnen ging er heel wat gebeuren. Man en vrouw, beide ongebonden, lekker samen lachen, nou dan weet je het wel…

Zo had ik het niet bekeken. Bovendien, wierp ik nog tegen, is ie natuurlijk moslim. Moslims doen heus niet zomaar vieze eenmalige dingen met ongelovigen. Ja, ik weet dat dat misschien naïef klinkt. Het kon me eerlijk gezegd ook niks schelen. Ik doe niks wat ik niet wil. En als ik wel iets zou willen, dan zou dat wel blijken. Dus ja, ik ging met het idee ‘gewoon vriendschappelijk chillen’ maar misschien werd het inderdaad spannend. Wilde ik dat? Niet per se. Ik voelde me lichamelijk niet aangetrokken tot hem, ik zou geen relatie met hem willen. Maar eigenlijk was het wel spannend… mocht er wel iets gebeuren, dan zou ik dan wel kijken wat ik erbij voelde. Ik ging er maar van uit dat ie besneden zou zijn dus dat was een bonus grapte ik, en seks met een moslim zou misschien ook wel leuk op mijn lijstje staan…

Het was een fijne avond geworden. Hij had voor me gekookt. Er waren vrienden langsgekomen. Er was een waterpijp, waar ik mij niet aan heb gewaagd. Er waren nog meer lekkere hapjes, waar ik mij dubbel en dwars tegoed aan deed. Er volgden discussies, documentaires werden besproken, we bedachten concepten voor nieuwe uitgaansgelegenheden en evenementen. Het was stimulerend, tijdloos, het voelde vertrouwd.

Het was ook ineens drie uur snachts. Oeps. Had ik werkelijk niet doorgehad. Er reed geen tram meer, wij hadden beiden geen auto en ik had geen geld voor een taxi. Ja, ook dat kun je impulsief, naïef of whatever noemen. Ik ben ook een Boogschutter. Ik ben nieuwsgierig, houd van gezelligheid, avonturen. Blame astrology. Dus ik belde de vriendin op waar ik zou blijven slapen. Die had mij al niet meer verwacht. Ze wenste me nog heel dubbelzinnig ‘veel plezier’…

Nou, dat was geregeld. We gingen naar bed. Badr vertelde me dat zijn bank trouwens ook erg lekker lag. Of ik er een deken bij wilde? Ik keek hem recht in zijn ogen aan. Lachte keihard. Alsof…

Weer een steek. Ik besluit toch maar naar het toilet te gaan. Daarna lekker fris douchen en dan een ontbijt voor mijn gastheer gaan fixen. Dat heeft ie wel verdiend. Zo comfortabel ziet die bank er niet uit.