Ooit schreef ik voor een populair meidenblog over cosmetica. In mijn bio schreef ik onder anderen, dat ik een wandelende tegenstelling ben. Zo ben ik bijvoorbeeld een hondenmens maar had ik katten.

Hoe dat kan? De liefde natuurlijk. Hij wilde graag. En dat was ie van huis uit gewend. Zoals ie zoveel van huis uit gewend was over wat normaal was en moest en dergelijke; dat was hem met de paplepel ingegeten door háár. Het loeder van een (schoon)moeder dat zich overal mee bemoeide, tot aan de kleur verf toen we samen gingen wonen aan toe.

Dus we gingen naar het asiel, een kitten halen. Mandje van schoonmoeder geleend en we moesten hem vooral ook komen showen.

We gingen voor een poes (was hij gewend). Die hadden ze niet (vond ik stiekem wel leuk). Dus ik mocht kiezen en ik koos Marley (die toen nog Jos heette). Ik koos hem omdat ie zo cool en collected was. En zwart, waardoor ie maar niet meegenomen werd door anderen. Zwarte katten blijken niet zo populair te zijn. Alleen daarom al was mijn keuze eigenlijk al snel gemaakt. Maar Marley was ook speciaal. Hij keek me nieuwsgierig aan en was niet bang. Toen ik zijn kooitje openmaakte, ging ie niet in een hoekje zitten; hij sprong er ook niet zomaar uit. Hij bleef gewoon waar ie was en wachtte rustig af. Ik mocht hem aaien en optillen. Marley ging mee naar huis.

Zoals beloofd gingen wij hem showen. Een reismandje en auto vond ie toch wat minder, dus hij had op het kleed bij schoonmoeder gepist. Vond ik heus niet erg. Was ook een teken om op huis aan te gaan…

Hoe speciaal Marley was, bleek al snel. Schoonmoeder belde op. Ze was in ons huis geweest. Speeltjes en snoepjes gebracht voor ‘haar kleinkind’. Die zich niet had willen oppakken. Hij had niets met haar te maken willen hebben. Hij had haar aangekeken, zijn neus opgehaald en was weggelopen. Dit was ze niet gewend. Normaliter was iedereen altijd gek op haar (-uhuh-). Ze was gekwetst! Ze had erom gehuild.

Ik vond het heerlijk. Speelde verbaasd, veinsde medeleven maar van binnen was het een feestje. Gek, hysterisch mens. Slimme, stoere Marley. Hij had haar door. Kreeg ik eens gelijk! Toen wist ik: jij bent niet zomaar een kat. Jij bent awesome en mijn mattie for life.