Dat staat tegenwoordig op mijn voorhoofd. Daarboven een zwaailicht en een knipperende pijl die naar mij wijst. Met aromatherapie in de geur honing als finishing touch.

Het is echt heel raar. Zo denk je dat je heel je leven op 5 hoog met 20 katten zult slijten (je zou het bijna gaan willen zelfs), en zo heb je ze ineens voor het uitkiezen.

Ik ben namelijk aan het daten. Exclusief, serieus-achtig, dat soort dingen.  Helemaal zoals het hoort. Jawel meneer blablabla uit Amsterdam, trouwe lezer en meelevert: Iemand wil mij. Serieus! Ja, ik ben ook verbaasd. OK niet echt.

Maargoed. Daar blijft het dus niet bij. Sinds ik aan het afspreken met deze ene heer ben geslagen, komen ze ineens uit alle hoeken en gaten gekropen (waar ze wat mij betreft, negen van de tien keer, ook gewoon hadden mogen blijven). ‘Gewone’ vrienden, die guys die je de broertje-kaart hebt toegeschoven, flings uit het verleden, via via, op straat, op het werk. You get the picture. Dus: meerdere iemanden willen mij. En dat, daar had ik toch echt geen rekening mee gehouden.

Ze komen met verzoeken om tweede kansen, om oude verhoudingen nieuw leven in te blazen en dan heb je ook nog de spiksplinternieuwe typetjes. Gewoon, zomaar, ineens. Wow. Ego-strelend, dat wel.

Eigenlijk ging het me daar niet eens om. Ik wil niet stoer lopen doen ofzo. Wat ik dus wilde zeggen of eigenlijk wil weten: hoe komt het, dat als je eenmaal ‘van de markt af’ bent, je ineens heel erg gewild bent? Raar fenomeen is dat.