Berichten

Alle mannen gaan vreemd

/in , /door

 

Altijd. Het is niet de vraag of, het is de vraag wanneer.

Dat is het uitgangspunt van de ZoetZuur radio-uitzending van aanstaande zaterdag. Eens, oneens? You know what to do!

We bekijken het thema van voor, achter, onder, boven, binnen en buiten. Wat is vreemdgaan, wat is acceptabel, wat zijn onze ervaringen, hoe merk je het als je partner vreemdgaat, kun je het voorkomen?

Dat en nog veel meer, aanstaande zaterdag van 7 tot 9 op Radio Brasa. Luisteren mag, wie weet maken we je famous on air 😉

TV: Mannen van een zekere leeftijd

/in /door

Ben jij iemand die valt op mannen van middelbare leeftijd? Heb je een man van middelbare leeftijd? Ben je misschien wel een man van middelbare leeftijd? Dan komt er binnenkort een programma op tv waar je misschien wat aan hebt.

Viggo Waas komt namelijk binnenkort op de buis met een ‘praatgroep voor de man van middelbare leeftijd, type iets te vlot, die zich nog 30 voelt en zich zo ook denkt te kunnen gedragen en kleden’.

Wie Viggo Waas is? Geen idee. Ergens vaag klinkt een belletje maar verder dan dat kom ik niet. Noem me een cultuurbarbaar. Geeft niet; ik ben het met je eens. Met wie Viggo in die groep zit? Met Peter Heerschop, Gijs Scholten van Aschat, Henkjan Smits, Joep van Deudekom en Prem Radhakishun. Wie dat dan zijn? Ja, weet ik veel. Nee, klinkt inderdaad niet sexy maar hey, ze zijn ook al oud he! Henkjan en Prem ken ik, van de schreeuwerige sensatie-tv die zij maken natuurlijk. Die anderen zullen wel iets met intellectuele dingen en hogere cultuur te maken hebben. Vandaar.

Waarom dan toch dit stukje? Nou, het lijkt me best interessant. Ik ben, ken of heb dan geen man in een midlife crisis; dat kan nog altijd komen. Hoewel ik de eerste optie sterk betwijfel. Maar; je kunt maar beter voorbereid zijn natuurlijk.  En ik weet zeker dat er heel wat uitspraken gedaan zullen worden waar ik het totaal niet mee eens ga zijn, dus dan kan ik lekker scheldend en tierend of keihard lachend terugpraten (dit doe jij ook, niet ontkennen!) of ik ga misschien, like the good old days, weer eens wat hatemail versturen. Leuk toch? Meeleef-tv, heerlijk.

De vragen die zij zichzelf onder anderen gaan stellen, zijn:
– Is een jonge vriendin een goed idee?
– Kun je je met goed fatsoen nog vertonen op een dancefeest?
– Is het nog niet te laat om een tattoo te laten zetten?
– Hoe aantrekkelijk zijn ‘Mannen Van Een Zekere Leeftijd’ nog voor (jonge) vrouwen?

Beetje jammer wel dat het op een zaterdagavond uitgezonden wordt, om tien uur, een tijdstip waarop jonge, vlotte, sociaal drukbezette dames als ik eigenlijk heeeeeel andere dingen doen. Maar daar vinden we wel wat op. Mannen van een zekere leeftijd, ik ben er klaar voor. De aandacht van deze jonge blom is in ieder geval voor aflevering 1 helemaal op jullie gericht. Gezellig, tot dan!

Mannen van een zekere leeftijd/vanaf 27 oktober/22:00 uur, RTL 4

Vijftig tinten grijs

/in , /door

Ik ga de ruimte binnen. De warme, vochtige lucht plakt direct vast aan mijn blote armen. Hier is zojuist hard werk verricht. Een zweem van een geur die ik vaag ken zweeft nauwelijks merkbaar, trillend op de golven van verwachting, rond. Ik doe de deur open.

Wat ik hierachter vind, laat mijn adem stokken. Vijftig tinten grijs. Mijn nog ongedragen kanten bodystocking, mijn fijne oma-onderbroek, die kreukelblouse die van de zomer zo mooi tegen mijn zongebruinde huid afstak en waarin ik een subtiele doch ondeugende inkijk heb, sokken, hemdjes, tere lingerie: grijs. Lichtgrijs, donkergrijs, middengrijs, muisgrijs, whatever: ze zijn grijs. En dat hoort niet! Voordat ik ze in de was deed, waren ze wit. Friswit, parelwit,melkwit. Wit.

Dat is nog niet het ergste. Ik houd best van grijs en nu het geen zomer meer is, ben ik weer zelf wit dus dan is dat contrast ook weer in orde. Maar die lúcht! Mijn was ruikt alsof er een complete familie aan dode vogels tussenligt. Van afgrijzen en verbazing ga ik nu al helemaal bijna van mijn stokkie. En ook omdat het gewoon echt, echt, echt stinkt. Wat de…?!. Wat is hier gebeurd? Waar komt die misselijkmakende stank vandaan?

Ik ga op zoek. Heb ik per ongeluk een kat over het hoofd gezien? Die gaan wel vaker slapen in wasmachines en drogers, heb ik gehoord. Welke zou het zijn? Die rooie of die zwarte? Van welke zou ik het erger vinden? Oh, dit mag ik helemaal niet denken, kappen daarmee! Wat zou het dan zijn? Wil ik het wel weten? Ik rommel verder in de trommel.

En dan heb ik hem. De schuldige. Snel gris ik het eruit en gooi het voor mijn voeten op de grond. Wat een harde plof. Het is zwart. Is het die zwarte? Nee, gelukkig niet. Het is een t-shirt. Tegen beter weten in, pak ik het natte, koude ding en ruik ik eraan. Ik kan mezelf direct wel voor mijn kop slaan. Gadver. Gaaaadver!!!! Gadvergadvergadverdegadver. Natuurlijk is dit het. Waarom ga je dan toch nog ruiken? Smeerpijp. Maar niet half zo’n smeerpijp als hij.

Want wie gooit zijn ‘hier heb ik keihard in gesport, waarna het een week in een plastic tas schimmels en andere levensvormen heeft kunnen kweken’, met zweet doordrenkte gore zwarte shirt nou tussen mijn lieflijke, normaliter naar bananenschuimpjes geurende, tere, hagelwitte was? Wie doet zoiets? Natuurlijk weet ik wie dat is. Ze zijn ook allemaal hetzelfde! En grappig, aardig, lief en geweldig in bed als hij mag zijn, ik ben instantly uit mijn verliefde buzz. Het lef! Dit is een van de dingen die ik dus niet mis aan het niet samen zijn met een man. Sterker nog, ik ben niet van plan dit soort dingen vaker mee te gaan maken. Is dit een dealbreaker? Dit is een dealbreaker.

Dat ga ik dus dalijk even meedelen. Misschien zegt het shirt hem al genoeg. Anders doet mijn level vijftig grijze woede het wel.

Nog zo’n syndroom

/in , /door

Met het risico vrouwen tegen me in het harnas te jagen en de mannen een stok te geven waarmee ze mij/ ons in het vervolg lekker kunnen slaan: wij vrouwen zitten vol tegenstrijdigheden, rare maniertjes en complexen.

Het iedereen-moet-mij-leuk-vinden syndroom bijvoorbeeld. Waar haar Ring the Alarm-zusje wordt gecreëerd door gebeurtenissen die je overkomen, worden wij met het IMMLV-ding geboren.

En niet zonder gevolgen. Het maakt dat je je grenzen verlegt en dingen doet die je bij anderen afkeurt of waar je ze voor waarschuwt. En dan doe je ze, ineens, zomaar zelf. Dingen die je ‘normaal’ echt niet zou doen. En die ook echt geen tweede keer voor gaan komen.

Mee uit stelen gaan: IMMLV
Onder lichte druk toch dingen toelaten/doen die je eigenlijk niet wilt door die bink van wie je nog steeds niet kan geloven dat hij bij jou is: IMMLV
Verschillende afspraken op 1 dag maken, wetende dat het eigenlijk niet haalbaar is en waardoor je helemaal in de knel komt: IMMLV

Die voorbeelden komen niet zomaar uit de lucht vallen: ik ben schuldig aan alledrie.  Bij sommigen bleef het niet bij een enkele keer ook. Ik ben er van overtuigd dat we allemaal met gemak een handvol voorbeelden kunnen geven.

Het gaat verder dan de alom bekende disease to please. Iedereen moet jou bij voorbaat namelijk al leuk vinden. Jij moet er juist het liefst niks voor doen. Met ‘leuk’ bedoel ik natuurlijk ook grappig, intelligent en mooi. En onder iedereen vallen je collega’s, familie, vrienden, vrienden van vrienden, mensen in de tram, de slager, zelfs typetjes die jij op jouw beurt zelf geen blik waardig gunt. Ie-der-een.

Eigenlijk gaat het nog een beetje verder.  Ze moeten jou stiekem de leukste vinden. Nou ja, stiekem, ze moeten het natuurlijk ook weer niet voor je verbergen. Anders heb je er nog niks aan.  Stel, ik ga uit en het wemelt van de drop dead gorgeous vrouwen, waarvan er een ook nog eens dezelfde jurk als ik aan heeft. Dan wil ik niet dat mijn vriend zegt: ‘ja, maar ik vind jou de mooiste hoor’. Met als toppunt een flauw, geruststellend schouderklopje. Neen. Het moet zijn: ‘jij bent sowieso de allermooiste’. Als een feit. Dát is de manier. Of het gemeend is en dat ik heus wel weet dat het niet zo is, zijn bijzaken. Nee, dat is inderdaad niet erg realistisch. Dat ben ik alleen als het mij uitkomt. Ja, dat is inderdaad een beetje opportunistisch. En voor de zekerheid: nee mannen, dat betekent niet dat jullie altijd moeten liegen om ons te beschermen of te plezieren.

Hoewel ik mezelf totaal niet tot de standaardvrouw met jaloezietjes hier en drama daar reken (zijn we niet ook allemaal… anders?), moet ik (weer eens) toegeven dat ik hierin ook al geen uitzondering ben. Ik heb het ook.  Dat wist je al, want ik zit net toe te geven dat ik weleens iets heb gestolen om leuk gevonden te worden. Ik kan er verder ook niks slims over zeggen. Waar het precies vandaan komt? Wat het betekent? Wat je er verder mee moet? Tja. Natuurlijk zullen heel snel dingen als ‘onzekerheid’ en ‘jaloezie’ als antwoord naar boven komen, maar dat vind ik zulke schotten voor open doel.

Ik schuif het voorlopig in dezelfde hoek als waarom vrouwen van schoenen en tassen houden. Van die mysteries van het leven waarvan je weet dat ze er zijn en waarmee je leeft, maar die je nooit zult ontrafelen.

Bericht voor alle mannen

/in , /door

Omdat jullie stoer, sexy, sterk, beschermend, grappig, nuchter, intelligent en vreemd zijn en omdat

– jullie Ken-buiken met zo’n opvallend heupbot a la Brad Pitt hebben
– en soms ook niet
– jullie rug zo’n mooie V is
– en jullie schouders breed en recht
– lepeltje-lepeltje zo lekker ligt
– ik precies in het kommetje bij jullie sleutelbeen pas met mijn kin
– jullie krachtige armen en stevige handen hebben
– en ook omdat jullie navels hebben
– en soms van die lange krulwimpers waar ik jaloers op ben
– daarbij vaak ook een lekker ondeugende kop
– of wat dacht je van zo’n neus die meewipt als jullie praten (*zucht*)
– er gelukkig ontharingscrème bestaat voor exemplaren die permanentjes op hun buik, rug en eigenlijk overal dragen
– en scheermesjes tegen snor, sik en baard (iel)
– jullie goed zijn in vuilnis buiten zetten en ruzie voor mij maken met vervelende mensen in bijvoorbeeld restaurants en de bioscoop
– over het algemeen jullie best wel handig zijn, en dat is best handig!
– zweten jullie wél goed staat
– jullie soms net zo’n wilde fantasie hebben als ik
– jullie zoveel kunnen zeggen met zo weinig woorden
– jullie pas echt weten wat vriendschap is
– jullie altijd de eerste stap in alles moeten zetten en dat ook heel dapper doen

plus het feit dat jullie stiekem best wel lief, verzorgend en gezellig kunnen zijn, wil ik zeggen:

Ik hartje jullie. Heel veel. Soms lijkt het van niet, maar toch is het zo. Jullie boeien me. Forever ever, forever ever, forever ever! Jullie zijn zo mooi. Ik zou jullie allemaal wel willen hebben. Of nou ja, een beetje van allemaal in 1. Of allemaal een keertje. Sommigen twee of drie keertjes. Of heel veel verschillende, allemaal voor iets anders. Ja. I salute you. Kusje!

TV: Ze is van mij

/in , , /door

“Vrouwen kunnen heel goed manipuleren. Zo zijn ze. Als man heb je daar absoluut geen weerstand tegen. Je bent bij voorbaat uitgeschakeld”

Aparte uitspraak. Er valt veel voor te zeggen, moet ik als vrouw eerlijk toegeven.
Bovenstaande uitspraak is van Rob de Nijs, gedaan in het programma Ze is van mij. Een talkshow waarin mannen over vrouwen praten. Elke maandagavond nemen twee bekende Nederlanders plaats en kan het praten gaan beginnen. Daarbij worden vragen gesteld als: Hebben vrouwen humor? Kunnen mannen en vrouwen maatjes zijn? Wat is ware liefde? Houden vrouwen van ijdele mannen? Hebben oudere mannen minder behoefte aan sex?

Dat is niet het enige dat aan bod komt. Een kleine opsomming van wat er nog meer elke week terugkomt:

– Een apenexpert die de gastenvertelt op welke aap zij (qua gedrag) lijken. Best grappig, vaak treffend. Mannen zijn dus geen honden, het zijn apen! *Genoteerd.
– De tieten- de billentape, waar een stuk of 15 plaatjes voorbij komen en favorieten uitgekozen worden. Met soms merkwaardige beredenering (“je ziet gewoon dat hier een lieve vrouw aan vastzit”).. Mannen zijn natuurlijk visueel ingesteld. Als vrouw ga je meteen zitten vergelijken. Op welke lijken die van mij? Hoe doe ik het in vergelijking tot die anderen? Jaja, ontken het maar. Ik doe het wel!
– Gekke weetjes. Bijvoorbeeld dat sexpoppen in Japan Dutch wives worden genoemd, mooie meisjes vaak vreemd ruiken en 60% van de vrouwen masturbeert op het werk. Zoals ik al zei: gekke weetjes. Hou ik wel van.

Dit halfuur durend tv-feestje wordt gepresenteerd door Waldemar Torenstra en Maxim Hartman. Prima combinatie. Waldemar met zijn blonde lokken, aandoenlijke stottertje en slisje (tegenover die strakke armen, dat ontgaat ons heus niet!) en die fungeert als sussende buffer tussen Maxim en de gasten. Maxim dan: zelfbenoemd vrouwenexpert en rouwdouwer met het hart op de tong maar wél met een valide punt die weleens wil doorduwen of te ver gaat. Een good cop, bad cop combinatie die heel prettig is om te zien en die gewoon werkt.

Thamar en ik vinden het te gek als mannen zich laten horen. Als ze met ons in discussie gaan of als ze ons een kijkje in hun hoofd gunnen door een stuk voor ons te schrijven, bijvoorbeeld. Daarom vind ik dit programma ook leuk. Mannen en vrouwen en relaties; je raakt er niet over uitgepraat! Mannen over vrouwen horen praten is dan ook echt rete-interessant. Het is allemaal wat minder intelligent dan de VPRO in de programmaomschrijving zelf doet vermoeden, maar dat maakt helemaal niks uit. Het is gewoon herkenbaar, soms juist niet, het is lekker luchtig en toch licht informatief, er worden soms heerlijk platte grappen gemaakt en dat mannen ook heel oppervlakkig en hard over uiterlijk kunnen zijn, bewijzen de volgende uitspraken wel:

Haar borsten zijn wel een beetje groot… Maar ik vergeef het haar (over Scarlet Johansson).

Haar haar is niet zo mooi hoor; ze heeft een vrij slap kapsel! (over Eva Jinek)

Verschrikkelijk. Het lijkt of haar hoofd te groot is voor haar lichaam (over Sylvie Meis)

“Jij bent zo perfect afgetraind, dat is niet meer sociaal!” (over gast Arie Boomsma)

Fantastisch toch? Ik heb heel goed opgelet tijdens de drie uitzendingen die al zijn geweest. Ik heb een aantal uitspraken (vrij) genoteerd. Sommige treffend, andere cliché of gewoon niet zo waar, weer andere gewoon grappig:

“Vrouwen denken dat ze bepalen, maar dat is helemaal niet zo”

“Je moet ze altijd gelijk geven… de man wil geen gezeik”

“Vrouwen zijn altijd zo onzeker”

“Wij zijn gewoon verstandiger”

“Alles is moeite en pijn in dit leven”

“Ik vind het heerlijk om aangevallen te worden”

“Toegeven aan lust vind ik een zwakte”

“De vrouwen hebben de macht”

“Jullie reduceren vrouwen tot een onzeker hoopje wanhoop”

“Taal is de beste ingang bij vrouwen. Als je een beetje kan formuleren, kan je elke avond een nieuwe date hebben”

“Als je deze vrouwen ziet zou je toch bijna denken dat god wél bestaat!”

”Bij een mooie lach en lichaam ben je als man 2 uur behoorlijk hulpeloos”

“Machtsverhoudingen zijn de basis van elke relatie”

“Als je dan weer verliefd bent, denk je “Ja goddomme, ik leef!”

‘Ik hou niet van die opgeruimde typjes, met van die blonde haren”

“Je moet het je als stoere vrouw kunnen veroorloven om stoer te zijn”

“Ik kan er niet tegen als een vrouw gaat huilen… dan ga ik smelten”

Ik zou bijna zeggen: Ze is van mij is een soort ZoetZuur, maar dan omgekeerd. En op de buis. Er werden acht afleveringen gemaakt, waarvan aankomende week alweer nummer vier op de buis verschijnt. Ik ben fan! Gemist maar wel nieuwsgierig? Op internet terug te zien: klik!

 

Ze is van mij/VPRO/Maandag/Nederland 3/rond half tien ’s avonds

Mannen: de weg kwijt

/in , /door

Arme mannen. Ze hebben het zo zwaar. Je zou bijna voor ze gaan bidden. Bijna. Helaas ben ik niet gelovig, dus dat zou een beetje onzinnig zijn. Naar mij zou hij/zij/het toch niet luisteren. Gelukkig heb ik een blog waarop ik mijn sympathie voor ze kan uiten, the next best thing to een Onze Lieve Heertje en soms ook net een biechtstoel.

Dus. Mannen. Ik voel jullie hoor. Jullie moeten zoveel, hè?

Jullie moeten providen. De boterham op tafel verzorgen, het liefst een beetje een dikbelegde want het leven moet natuurlijk ook leuk zijn. Jullie moeten ons vrouwen beschermen, niet in de laatste plaats voor jullie eigen ego. Heeft te maken met iets van vroeger, dinosaurussen, grotten, gevaar enzo.

Tot zover lukt het vaak nog wel. Maar toen, toen gebeurden er vreemde dingen in de wereld. Vrouwen gingen werken, nadenken, jeetje ze mochten zelfs stemmen en gingen in broeken rondlopen! Dat was het spreekwoordelijke hellende vlak. Langzaam maar zeker begonnen ze dingen te willen en werden eisen-lijstjes uitgebreider.

Die man zijn die op zondag het vlees snijdt ain’t cutting it no more. Nee nee. Trouwens, dat vlees wordt dan natuurlijk vervangen door een stukje gemarineerde soya. Tja. Sta je dan met je vleesmes. Verlengstuk van je mannelijkheid, want een auto is zo duur. Wat moet je dan he? NOU!…

Je moet ook sociaal zijn. Interesse tonen in haar vriendinnen, maar wel platonisch natuurlijk, viezerik. Subtiele veranderingen in haar uiterlijk opmerken en –gemeende!- complimentjes uitdelen. Een beetje presteren in bed is ook niet weg. De technologie heeft heel vernuftige vriendjes aan de vrouw cadeau gedaan. Die vriendjes die je ook nog eens in het felroze en met glitters –hihi- kunt krijgen en die altijd hun werk goed doen. Waardoor je dalijk nog vervangbaar wordt ook! Over het huishouden gaan we het nu niet hebben. Daar worden we allemaal niet vrolijk van. Er wordt wél van je verwacht dat je praat, je gevoelens uit, vrouwen begrijpt of in ieder geval een poging doet/veinst. Eerlijk bent maar niet te bruut. Jezelf verzorgen is ook aan dit rijtje toegevoegd, maar niet te. Nooit mag iets te zijn.

Nou en dat snappen ze dus niet. Waar is de balans? Wat mag nog wel en wat niet? Wat wil ik zelf? Ik kan me zo voorstellen wat er allemaal in die koppies omgaat. En dat nog wel naast al die gedachten over voetbal en seks. Wát een ellende. Ze doen hun best hoor, dat wel. Soms. Dat kan rare stuiptrekkingen tot gevolg hebben. De man in rok en met mascara op bijvoorbeeld. Zulke dingen mogen alleen als je Goth (tegenwoordig Emo) bent of Manson van je achternaam heet, want die types neemt de wereld toch al niet serieus. UGGS, oogrollers en de man-bag zijn de equivalenten voor de wat hipperen onder ze. Niet doen. Wat dan wel? Nou, wat ik net zeg, duh.

Dus ja, moeilijk hè? Al die rollen en verwachtingen die ze moeten vervullen en waar ze aan moeten voldoen. Wat een druk op die, gelukkig sterke en hopelijk rechte want dat vind ik sexy, schouders. Een jongleur is er niks bij. Ik begrijp het. Natuurlijk begrijp ik het. Omdat dat namelijk is wat wij vrouwen altijd al doen. Multitask, schakelen, flexibel to the max. Wij draaien ons hand er niet voor om. Hoor je ons klagen? Die was retorisch…

Eén minuut stilte voor de stakkers dus. Hopelijk vinden ze hun draai. En snel een beetje.  En die ene minuut was heus niet symbolisch. En ik moest toch net mijn nagels lakken.

Waarom wij zeuren

/in , /door

Zeuren: de verschillende soorten
Om erachter te komen waarom wij zeuren en wat je ermee moet, is het belangrijk om zeuren van zeuren te onderscheiden. Eigenlijk is zeuren, geen echt zeuren. Daarom moet je het vanaf nu lezen als ‘zeuren’. Want in jouw oren klinkt het als zeuren, maar dat komt omdat je niet echt luistert. Actie ondernemen wil je al helemaal niet.  Even twee heldere voorbeelden:

–  Waarom nam je niet op?  Waarom kijkt die chick zo naar je? Waarom bel je niet terug? Waar ben je? Waar ga je naartoe? Met wie ben je? Wanneer kom je terug? Wat heb je aan? Wat doe je? Waar ben je nu? Wie is daar allemaal? Hou je van me? Zeg het! En dat keer twintig op een dag….. dat is zeuren.

– Ik vind het niet leuk dat ik je steeds moet herinneren aan het feit dat je sokken niet op de bank, maar in de wasmand horen. Wil je ze (nu eindelijk eens) opruimen (motherfucker!!!) ? Dit is geen zeuren.

Waarom zeuren moet
Allereerst: wij houden niet van zeuren! Totaal niet. Nee echt niet! Het is alleen vaak nodig. Die dirty job nemen wij dan maar op ons, omdat er anders niks gebeurt. Wat er dan gebeuren moet? Nou:

Wat zeuren betekent
Wij zeuren, of eigenlijk herhalen een boodschap, omdat we verandering willen. Dat je iets niet meer doet wat ons kwetst. Dat je de verantwoordelijkheid neemt je kolerezooi op te ruimen.  Dat we echt gehoord worden. Dat soort dingen. We verwachten dus iets. We trekken niet voor niks aan de bel. We weten wel leukere dingen te bedenken dan jou weer proberen iets aan je verstand te peuteren wat wij allang weten en wat echt geen rocket science is. Winkelen bijvoorbeeld, chocolade eten, een boek lezen, in bed liggen… zelfs epileren is spannender.  Ja, vaak kunnen we heel veel over heel weinig praten. Dit is niet zo’n geval.

Ze zeurt! Wat nu?
Stel, je komt in een situatie met een zeurende vrouw ( en eerlijk: die kans is groot) Wat moet je nou?! Niet wat je normaal in eerste instantie geneigd bent te doen. Dus: niet je oren dichtstoppen en je blik op oneindig. Letterlijk en/of figuurlijk met je Playstation, voetbal of porno bezig gaan is ook niet bevorderlijk.
Het best is om gewoon even te luisteren. Wat zegt ze nou eigenlijk en wat wil ze van je? Laat haar weten dat je hoort wat ze zegt. Dan voelt ze zich serieus genomen. En vervolgens doe je er wat aan. Win-win situatie. Ze zeurt niet meer (over dit onderwerp), jij maakt haar blij en vanavond maakt zij jou blij. Geloof me, zo werkt het.

Koester je zeikwijf!
Want,  zolang wij de moeite nemen te zeuren, te herhalen, je ergens op te wijzen, hebben we hoop. Hoop dat je luistert. Dat er iets verandert. Dat je genoeg caret om te luisteren en dingen anders te doen. Zeurt je partner niet meer? Jij denkt dat je gewonnen hebt. Je hebt haar zolang genegeerd en bent lekker je eigen plan blijven trekken, dat je denkt dat ze op heeft gegeven. Dat kan. Het is alleen geen goed teken. Het kan haar dan ook niks meer schelen namelijk. Ze zal ook geen moeite meer doen. Ze voelt zich niet gewaardeerd. De breuk zal nabij zijn. En ondertussen, she might be doin ya best friend.

Lieve schoonmoeders,

/in , /door

van lieve meisjes zoals ik.  In het verleden, het heden en liever niet in de toekomst: bedankt!

Bedankt dat jullie trouw ’s morgens de boterhammetjes van jullie zonen smeren. Ook nu nog. Hun boxers met racesporen onder de bank vandaan vissen, omdat er anders niks mee gebeurt. Speciaal voor hen, omdat de losers niks anders lusten, een extra prakje koken. Afspraken met bijvoorbeeld de tandarts voor ze maken, ze noteren, ze nog even erop attenderen als het zover is.

Het heeft als resultaat dat mannen (of eigenlijk: jongens) er van uitgaan dat je hun secretaresse , huishoudster, gezellige maatje en daarnaast ook nog eens pornofreak in bed bent. Tuurlijk! Doe ik! Multi-task for life! Ik zit ook echt te wachten op gesprekken als:

‘Anouk, ik zou vandaag dweilen toch? Waar staat de dweil? Hoe ziet dat eruit? Welke verhouding water/schoonmaakmiddel moet ik gebruiken?’

Heerlijk toch. Ik heb altijd al een relatie met een kind willen hebben………… not. Ja, nee, natuurlijk vind ik het niet erg dat hij mijn maaltijd waar ik bloed, zweet, tranen, mijn kostbare tijd en heel veel liefde in heb gestopt en die ook nog eens voedzaam en gezond is, afdoet met: ’tis toch niet zoals van mijn ma’. Instant hoofdpijn die avond, dat snappen jullie.

Jullie zouden ons zo een plezier doen door eens een keer échte mannen van jullie zonen te maken in plaats van hulpeloze papkindjes die al in paniek raken als ze eens de knop van de wasmachine aan moeten zetten.  Of een belastingformulier moeten invullen. Een ei voor zichzelf moeten bakken als jij eens een dagje iets anders gaat doen.

Ik vraag me af hoe het toch zover komt steeds…. Tis namelijk niet dat jullie dit niet herkennen, want zelf zeiken jullie ook over de zoutzak die geen vinger uitvoert die jullie getrouwd zijn. Ergens gaat er dus iets mis. Waarom? It could all be so simple…

Dat ik jullie lief noemde was dus een klein beetje gelogen. Jullie zijn draken. Volgens mij expres, daar ben je schoonmoeder voor. Maar ik heb hoop. Mijn toekomstige schoonmoeder is anders. Die weet wel hoe het moet en is dus lief. Echt wel.

Ik ben een beetje TE

/in , /door

Sommige meisjes hebben het geluk goede mannelijke vrienden te hebben.

Niet van het soort ‘gayccessoire’. Om dat gelijk even uit de wereld te helpen: nee, niet elke meid heeft een homo als vriend met wie ze zo goed kan lachen, eten, shoppen en over mannen lullen. Ik zou niet eens willen. Het is net zo’n achterlijk iets als ‘dikke mensen zijn altijd vrolijk’. Maar daar ging het niet over.

Terug naar de echte, mannelijke mannenvrienden. Ik heb er een paar, en daar ben ik echt heel erg blij mee. Ik shop dus niet met ze. Tenminste, niet standaard. Ze wonen ook niet echt om de hoek en ik heb daar natuurlijk ook gewoon mezelf, vriendinnen en het internet voor. Het gaat vooral om gewoon kunnen omgaan met elkaar omdat je het echt goed met elkaar kunt vinden. Met de een kan je verschrikkelijk leuk stappen, met de ander lach je je helemaal krom of kijk je films. De dingen die vrienden met elkaar doen. Alleen is dit een man-vrouwconnectie.

Mijn mannenvrienden zijn extra speciaal. Ze houden namelijk ook van heel veel praten, van analyseren en dingen proberen te begrijpen. Ze geven me een goed idee van hoe mannen in elkaar steken. In hoe ze denken en handelen. In hoe ze naar vrouwen kijken. Fantastisch vind ik het, en ook een voorrecht. Ze zijn supereerlijk en daardoor een goed klankbord. Ze zetten me op mijn plek. Ze houden me nuchter en leren me te relativeren.

Kortgeleden had ik weer een lange, late night filosofeersessie met één van hen. Gezien zij zelf ook vrijgezel zijn, zijn relaties, daten, gekke bitches, rare situaties en alles wat erbij komt kijken altijd een hot item. We kwamen op mijn liefdesleven. Ik snapte maar niet waarom ik elke keer van die vage types tegenkom. Op de een of andere manier lukt het me niet op langere termijn een leuke relatie met iemand te onderhouden, of dit nu een serieuze relatie is of een friend with benefit (en alles wat daar tussenzit). Het loopt altijd spaak, de mannen doen vaag en het is nooit ‘we gaan als vrienden uit elkaar’. Mijn vriend had er wel een theorie over. Hij begon:

‘Je bent hartstikke lief, zorgzaam en grappig. Je bent slim. Je bent onafhankelijk; je maakt je eigen geld, je doet je eigen dingen en je claimt niet. Je kunt jou gerust naar je familie meenemen. Je kan met jou op stap maar ook thuis hangen. Zeg maar een homey-lover-friend.’

Hmmmm…. Ik voelde me gevleid. Ik dacht: leuk. Ik vond dat ie ook wel gelijk had. Dus ik wachtte op de clou. Wanteh, wat is er dan mis? Waarom loopt alles op niks uit? Ik zou het wel weten met mezelf.

‘Ik zou het ook wel weten’, zei hij. ‘Iel’, dacht ik. Ik schoof wat meer naar de andere kant van de bank waar we comfortabel onderuitgezakt op hingen. ‘Maar de meeste mannen weten niet wat ze daarmee aanmoeten. Het is teveel. Het is te goed. Ze kunnen dat niet aan. Ze zijn het niet gewend. Je bent een meisje waarop je verliefd wordt en waarmee je een relatie begint. Daar rennen ze van weg.’

NOU JA! Ik zou het wel snappen als het ging om zestienjarigen. Maar kom op, ik loop tegen de dertig en dus mijn doelgroep ook. Dit kan toch niet waar zijn? Dat ik misschien TE onafhankelijk ben, daar kan ik inkomen. Misschien ben ik ook wel te direct. Daar kan niet iedereen tegen. Heel veel dingen kan ik best begrijpen, maar dit… Waarom zou je in hemelsnaam op mijn leeftijd bang zijn om een relatie aan te gaan (terwijl ik je dat niet eens vraag ook nog)? Wat moet je dan wel niet voor nare ervaringen hebben gehad en wat heb ik daarmee te maken? Hoe kan iets of iemand TE goed zijn? Ik zou mijn handen dichtknijpen met een homey-lover-friend. Ideaal toch?

Ik heb geen idee of hij gelijk had. Misschien een beetje. Misschien in het geval van sommige van de types die ik tegen het lijf ben gelopen. Ik snap het alleen niet. Ik zou ook niet weten wat ik er eigenlijk mee moet. Minder lief zijn? Minder relatiemateriaal zijn? Wil ik dat wel? What you see is what you get natuurlijk, en ‘je moet me maar nemen zoals ik ben’ en al die shit. Ik weet het niet. Ik heb wel weer genoeg om over na te denken… alsof ik dat niet al deed.

p.s.: Nee. Ik heb mijn mannenvrienden nooit gedaan. Ook niet een beetje. JA, dat bestaat echt! Nee, ze zijn niet lelijk, dom, vies of wat dan ook. Ja, ik kan ze je best wel van harte aanraden. Maar nee, zij en ik… gewoon nooit. OK. Dat dat ook duidelijk is.