Mijn ideale man? Die heb ik niet joh. Nee, ik heb geen lijstjes. Ik zou ook geen bekend persoon kunnen noemen die ik echt echt echt helemaal hot vind. Als het dan toch moet?

Even denken.
Misschien weet ik wel wat… ja, ik geloof dat ik wel wat weet.

Mijn ideale man is rond de 1.90 meter lang. Minstens. Hij is niet mager. Ik houd niet van mager. Dat is zo koud en hard en niet zo stoer en daarnaast voel ik me dan een olifant. En dat wil een vrouw niet. Als de nood aan de man komt moet hij mij natuurlijk kunnen beschermen! En ik herinner me nog hoe heerlijk ik het vond om door de Depri Dude omhelsd te worden. Op je tenen moeten staan om hem te begroeten; ik vond het het toppunt van romantiek!

Hij heeft dus liever een normale tot stevige bouw. Wat vet mag best, dat is gezellig en warm en ja, dat heb ik zelf ook. Maar niet in de vorm van een bierbuik, bah. Hij mag sowieso geen bier drinken. En al helemaal niet roken. Ik wil ook geen dikke manboobs. Mijn mannentietjes heb ik het liefst zo plat mogelijk. Zo niet zijn achterwerk. Ik weet dat het hypocriet is omdat ik niet hetzelfde bied, maar hij heeft een stevig paar billen. Mooi hoog en rond, die je vast kan houden. Waar je je hoofd op kan laten rusten als je een film kijkt. Waar je je tanden en je nagels in kan zetten. Waar ik plaatsvervangend trots op kan zijn en gewoon de hele tijd naar wil kijken. Maar dan wel zonder heupen hoor. Vrouwelijke vormen hoeven ook weer niet, zie tietjes. Die heb ik dan gelukkig zelf wel weer.

Lichaamsbeharing doet ie ook niet aan. Onder zijn oksels, zijn wenkbrauwen en wimpers, en op zijn schenen, dat zijn de uitzonderingen. De rest heeft ie gewoon niet of hij zorgt ervoor dat ie het zo vakkundig weghaalt dat ik nooit zou vermoeden dat het er ooit gezeten heeft. Gezichts- en hoofdbeharing idem. Snorretjes, baardjes, sikjes, vlechten, dreads, krullen, stekels, paardenstaarten: weg ermee. Ik wil lekker met mijn nagels over een versgeschoren kop kunnen krassen. Niks maakt me gelukkiger (dat is een leugentje om bestwil)..

Waar ik minstens net zo gelukkig van word, zijn volle lippen. Ze hoeven niet megagroot te zijn, maar wel gewoon aanwezig. Flink groter dan de mijne, hoewel dat op zich geen kunst is. En zacht. Lippen waren voor mij gewoon lippen, sommige mooi, sommige niet zo, totdat ik de micropiemel ontmoette. Toen onze lippen elkaar raakten, was het alsof ik mij in boter wentelde. Het was zo lekker warm en zacht en warm en zacht…..hij is verder dan wel een klootzak die in bed niks presteert; hem zoenen was een waar genot. Ik heb er ook een theorie aan overgehouden. Zoiets als de bloed- en vleespik. Dat heb je ook met lippen. En dat is mooi boffen voor hem, want ik vermoed dat hij een bloedlip-type is. Dus komt het in bed misschien ook wel goed….

Maarja. Het gaat over mijn ideale man dus laat ik niet teveel afgeleid worden.

Die heeft geen micropiemel, dat sowieso. Mijn ideale man heeft mooie, verzorgde handen. Ik ben een echte sucker for hands. Als je handen me niet aanstaan, maak je geen kans meer. De zijne zijn stevig en hoekig met lange, slanke vingers. Geen kolenschoppen en geen wijverigheid. Zijn nagels zijn gewoon kort en de huid verzorgd. Hij heeft geen blauwe ogen. Ook geen groene. Dan houden we bruin over. Zijn haar, wat hij natuurlijk niet heeft, maar wel had, is niet blond. Never blond. Grijs is niet realistisch gezien de leeftijd, want ik houd van mannen van mijn eigen leeftijd. Over rood ga ik het niet eens hebben. Dan houden we weer bruin over. Het liefst heeft hij een spleetje tussen zijn voortanden. Instant smelten! Zijn ondergebit mag een beetje schots en scheef staan; dat vind ik charmant. Zijn schouders zijn recht, hij is zelfverzekerd op een kalme manier. Niet te verwarren met macho. Hij schreeuwt niet, hoeft niet per se de aandacht, maar is wel leuk gezelschap. Hij is grappig. Hij doet gek en durft zichzelf te laten zien. Hij is intelligent en kan zowel luisteren als praten. Hij hoeft niet geschoold te zijn, maar moet wel een breed interesseveld hebben. Hij kan mij iets leren en mij de mond snoeren. Om dat te doen moet je van heel erg goede huize komen; degene die dat lukt, trouw ik! Hij kan goed dansen.

Mijn ideale man is een Sjonnie. Dat betekent dat ie niet in een droomwereld met roze olifanten leeft. Dat ie weet hoe het echte leven (nooit zwart/wit) is, voor zichzelf opkomen kan en het begrijpt dat sommige mensen meer hebben aan een klap op hun bek of een baksteen door hun ruit dan eeuwig gepraat. Het trainingspak mag ie wel achterwege laten.

Een net pak hoeft ook niet per se. Ik ben een van de weinige vrouwen die niet spontaan week worden van een man in pak. Maar een beetje gekleed en hip mag ie wel zijn, wil ik er naast willen lopen. Nee, geen skinny jeans, birckenstocks en Uggs. Piercings, bling en tats ook niet; ik houd van puur en ongeschonden. Maar van de eeuwige smerige spijkerbroek met mottige t-shirt word ik ook niet warm..

Wel van mooie benen. Man, wat houd ik van mooie benen. Daar kon de klusjesman wel wat van. Lekker stevig boven en onder, in plaats van de satéprikkers die ik normaliter tegenkom. Deze jongen heeft ook de mooiste mannenvoeten die ik ooit heb gezien. Met regelmatige tenen, een zachte huid, geen schilfers, knobbels, groeven of wat dan ook. Maar dat is denk ik teveel gevraagd. Dus ik houd het op mooie, stevige benen en voeten die niet stinken noch iets besmettelijks hebben.

Mijn ideale man houdt van kroelen. Van hand in hand slapen. Van samen douchen. Van verstrengeld voor de tv liggen. Van shoppen, waarbij hij wel tassen draagt en meedenkt, maar niet denkt dat hij beter weet wat mij staat dan ikzelf. Van kadootjes voor mij meenemen. Niks extravagants, maar wel iets waar over nagedacht is. Hij is niet gierig. Hij is even passioneel over eten en muziek als ik. Hij kan communiceren. Hij is openminded en verdraagzaam. Hij is leergierig. Hij leeft daarnaast ook gewoon zijn eigen leven. Hij heeft een passie. Jaloezie is hem vreemd. Hij weet dat het wel goed zit tussen ons. Hij weet ook dat ik de baas ben en voelt zich daar niet minder man om. Buiten doen we wel alsof het niet zo is; dat doe ik hem dan weer voor hem. Mijn ideale man maakt dat ik zijn kinderen en zijn achternaam wil dragen terwijl ik dat eigenlijk niet eens wil.

Nou, dat is best een aardig begin.

Mij moet hij gewoon nemen zoals ik ben. Uiteraard.