Men is een beetje boos op Jeroen Pauw. Hij zou vrouwonvriendelijke uitspraken hebben gedaan. Op de vraag of hij in zijn nieuwe talkshow meer vrouwen aan tafel zal uitnodigen, antwoordde hij in het AD:
“Als ze langzamerhand iets in onze samenleving gaan betekenen wel. Maar feitelijk is dat niet zo”.

Nou, onderneemsters, directrices, managers, beleidsmaaksters, moeders, artsen, politica, leraressen, schrijfsters (ik noem maar even wat); dat we het even weten: wat wij doen is helemaal niet belangrijk. Vrouwen betekenen niks in, doen niks voor onze samenleving! Wat hebben wij sociaal maatschappelijk gezien nou helemaal in de pap te brokkelen? Misschien moeten we allemaal eens een keer niet doen wat we elke dag doen. Zal vast en zeker totaal geen verschil maken…

Hij vervolgt: “Grote gemeenten hebben geen vrouwelijke burgemeester, er zijn minder vrouwelijke hoogleraren en zelfs ministers. Op het terrein waarop je het vaakst mensen uitnodigt, personen die kleur aan onze samenleving geven vanwege hun functies, zijn vrouwen ontzettend ondervertegenwoordigd”

Ook hier heeft hij gelijk in. Vrouwen zijn ondervertegenwoordigd op belangrijke posities. Dat komt niet altijd omdat het ze aan ambitie of visie ontbreekt. Het komt vooral omdat mannen graag deze posities geven aan/delen met types als zijzelf. Mannetjes waarmee ze golfen, waarmee ze op de kleuterschool hebben gezeten, die ze weleens in de skybox hebben gezien, wiens dochter leuk bij hun zoon past of die ze zelf wel zouden willen doen, bij wie ze in het krijt staan, die belastbare info over ze hebben, die dezelfde politieke voorkeur hebben… als het maar geen vrouw is (of allochtoon). En daar ligt de verantwoordelijkheid om er iets aan te doen. Maar waarom zouden ze? Juist niet. Alles om de ouwe-jongens-krentenbrood-cultuur te behouden. WASP, anyone?

Opmerkelijk dat Pauw het hier over ‘kleur aan de samenleving geven’ heeft. De grap is dat het tegenovergestelde waar is. Burgemeesters, hoogleraren en ministers als de jus over het dagelijks Nederlands leven? Zowel letterlijk als figuurlijk genomen is dat hilarisch. Genoemde functies en types zijn het prototype van grauwheid. Grijs, wit, saai. Door de bank genomen totaal niet interessant, inspirerend, swingend, sexy. Integendeel. Ze belazeren vaak de massa zonder met de ogen te knipperen en zonder werkelijke consequenties, want… inderdaad, ouwe-jongens-krentenbrood!

Ja, Jeroen was best vrouwonvriendelijk. En wijst, hoe cliché, voor de oplossing en schuld in deze kwestie met de vinger naar de ‘slachtoffers’. Was te verwachten. Moeten we als vrouwen nu heel beledigd en boos zijn? Moeten we de straat op, het tegendeel bewijzen? Allemaal bij Jeroen aan tafel willen? Ik denk het toch niet. Naast dat meneer een nieuw programma gaat krijgen en dus lekker wat exposure daarvoor genereert (we weten hoe het werkt): waarom zou je sowieso verdrietig zijn als je niet bij hem aan tafel mag? Who the f is Jeroen Pauw anyway? Wat heeft ie je te bieden? Een vooringenomen, ongemanierde gesprekspartner die de geregisseerde poppenkast quasi-intelligent met wat dure woorden en wazige blik omkleedt. Whooptiedoo. Mijn nagels lakken (ik ben en blijf vrouw toch) lijkt me nog spannender. Laat die ouwe jongens vooral aanschuiven. En houd dat droge krentenbrood ook maar.