Ken je dat, dat je iets hoort, ziet of ruikt en je ineens weer teruggaat in de tijd? Opeens ben je weer 16, ben je op een bepaalde plek, is die ene speciale persoon er weer even…

Mijn oma komt terug als ik speculaasjes zie. Die at ze op brood. Met roomboter. Van speculaasjes word ik dus heel blij. Als ik de deo van Vaseline Intensive Care ruik, ben ik plots weer 17 en op Elba, voor het eerst op vakantie en met het vliegtuig. Herinneringen op basis van geur zijn overigens ‘olfactorisch’. Je kunt ook olfactorisch hallucineren. Misschien ruik je dan helemaal niet het bloemetjesparfum van die lang verloren liefde waar je aan denkt, maar doet je lichaam je dat geloven… het brein, het is raar en eng en daarom zo fascinerend tegelijk!

Die flashbacks zijn niet altijd even leuk. ‘Michel’ van Anouk kan ik bijvoorbeeld niet horen zonder te denken aan de verschrikkelijke luduvudu die ik had toen dat liedje een hit was. Ik draaide het dan ook keihard en non stop en huilde mezelf helemaal leeg. Ongeveer een week lang. Nu kan ik daar wel om lachen natuurlijk.

Dit soort momentjes kunnen je helemaal overvallen. Ik vind ze over het algemeen heerlijk. Je kan dan weer even stilstaan, loskomen van waar je mee bezig bent en lekker wegdromen. Kort of lang, afhankelijk van waar je bent en wat je doet; ik geef de voorkeur aan lang. Ik ben nou eenmaal een dromer. De herinneringen gaan vaak gepaard met een eerste keer, dat maakt het zo speciaal en dat maakt dat je in je hoofd die koppeling maakt. Zoals bijvoorbeeld mijn eerste keer bestellen bij Asos. En het eerste wolkentoetje dat ik at.

Let op: vanaf hier wordt het goor. Als je een zwakke maag hebt, visueel bent ingesteld, aan het eten bent en/of niet van vieze praatjes houdt: stop hier. Mocht dat je allemaal niet afschrikken, lees dan vooral verder. Voor wie het niet weet: een wolkentoetje is een luchtig chocoladetoetje, op een romig laagje.

Er was eens een dag dat ik erge migraine had. Helaas ken ik nogal wat van die dagen, maar deze dag was anders. Mijn allereerste Asos bestelling zou bezorgd worden namelijk. En zo geschiedde. Ik was op het werk, waar ze wel gewend aan en enthousiast over al die pakketjes die met enige regelmaat voor mij binnenkwamen, waren. Ik pakte de doos uit en daar waren ze: sandaaltjes. Open schoenen met zo’n ding tussen je tenen die je ook bij slippers hebt. Van nepslangenleer. Goudkleurig. Nel Veerkamp zou er trots op geweest zijn. Ik was het ook. Ik trok ze meteen aan; beeldig. Iedereen was het met me eens.

Nu moet je ook weten dat migraine bij mij een vast verloop heeft: de hoofdpijn kan ik als ik er op tijd bij ben hopelijk keren door twee zware pillen te nemen en een uur te gaan slapen. Zo niet, dan zal deze alleen maar heftiger worden, ik zal last krijgen van misselijkheid, verkrampen, ik ga zelf kromtrekken, ik zie er niet uit, ik kan niet tegen licht en geluid en uiteindelijk spuug ik mijn longen uit mijn lijf. Waarna het gek genoeg meteen weer een stuk beter met mij gaat, behalve dan dat ik geen energie voor wat dan ook heb. Maargoed.

Aangezien ik op werk was, waar ik niet even een uur terug in bed zou kunnen kruipen (iets wat ik een puik plan zou vinden wat de werkgever ook veel oplevert trouwens) en waar ik geen medicijnen tot mijn beschikking had, werd het dus erger en erger. Het wolkentoetje dat ik voor het eerst had gekocht als een soort troost smaakte me niet. Op een gegeven moment was ik zo beroerd dat ik naar huis werd gestuurd.

Hoe ik de tram heb gevonden weet ik niet meer; ik weet alleen dat ik enorm opgelucht was toen het mijn halte werd. Eruit wilde ik, zweette als een otter, ik was misselijk, gedesoriënteerd en ik moest echt enorm hard overgeven. Met oogkleppen op en mijn verstand op nul liep ik zo snel als ik kon op intuïtie naar de plek waar ik wist dat ik moest zijn. Als ik thuis maar haal, als ik thuis maar haal, als ik thuis maar haal was mijn mantra.

Ik haalde thuis niet. In een zijstraat overviel mijn eigen overgeven mij. Ik klapte dubbel en de romige, bruine, plakkerige drab die ooit een wolkentoetje geweest was, vloog keihard mijn keel en neusgaten uit. En belandde op mijn nieuwe sandaaltjes, tussen mijn tenen en op de koplamp van een geparkeerde Mercedes, wat mij dan weer een raar soort genoegdoening verschafte.

Voor zover mijn eerste Asos bestelling, mijn eerste wolkentoetje en mijn eerste keer over mijn eigen voeten kotsen. Hallo nieuwe koppeling van gebeurtenis en herinnering. Van de bestelling volgden er meer, van de andere twee niet. Ik kan geen wolkentoetje zien of ik word misselijk. Gek genoeg heb ik met bestellingen plaatsen minder moeite…