Een baby krijgen? Zal best. Samen klussen? Kan ik me iets bij voorstellen. Een reis maken dan? Zit ook wat in. Maar mijn toevoeging heeft met iets heel anders te maken. Het is niet aan een plek gebonden, het heeft minder ingrijpende gevolgen, je hoeft er niet zoveel tijd en geld in te investeren en het is op iedereen van toepassing.

Ik heb het hier over Cluedo spelen. En ja, ik ben serieus.

Afgelopen week had ik een huisfeestje, wat heel ontspannen en gezellig begon met wijn en nootjes voor de grote mensen en chocolade en cola voor mij, en toen heb ik dit aan den lijve ondervonden. Ik weet niet meer hoe het precies kwam, maar ineens speelden wij Cluedo.  ‘Wij’ zijn drie familieleden en ik. Ik noem ze verder niet bij naam, want je weet maar nooit…

Het begon dus heel ontspannen en gezellig, maar dat sloeg snel om. De fanatiekeling werd in sommigen gewekt en dat kwam duidelijk naar buiten. Ik zat bijvoorbeeld helaas tussen degene in die haar enthousiasme en haar teleurstelling met stompen uitte en degene die iedereen luidkeels van complotten beschuldigde en dodelijke blikken toewierp. Je kent ze vast wel.

Tussen het raden van wie dan de moordenaar was, met welk wapen en in welke kamer, kwam een heel scala aan emoties en karaktertrekken kwam voorbij. Agressief, wel of niet meewerkend, afgunstig, tactisch, goed of slecht luisterend, wel of niet tegen verlies kunnend. Ik vond het prachtig. Ik ken mijn familie natuurlijk heel goed en hun karakters kwamen stuk voor stuk uitvergroot maar wel accuraat naar voren. Gelukkig waren mijn zus (die durf ik wel te noemen) en ik meer van de vrede en bemiddeling, anders had dit heerlijk avondje best nog eens als ‘Gezelschapsspel wordt crime passionelle’ het nieuws gehaald kunnen hebben. Altijd lachen, die familiefeestjes!

We speelden drie potjes. De eerste won ik. De andere twee bleven  onbeslist. Doordat fanatiekeling en lomperd A bijvoorbeeld snel wilde winnen, de gok nam en ernaast zat. Dat kon ze zo slecht geloven, dat ze riep: ROOD? IN HET BUBBELBAD? MET HET MES? HOE KAN DAT NOU?!
Potje drie eindigde zonder winnaar, omdat fanatiekeling en mevrouw achterdocht B wel eens zelf de kaarten zou gaan schudden en daar blijkbaar niet zo behendig in was, waardoor het spel niet meer klopte. We mochten stoppen, onder voorwaarde dat het spel de eerstvolgende keer dat we elkaar zagen weer gespeeld zou worden en ‘dat kon maar beter heel snel zijn’.

Ik was uitgeput maar een inzicht rijker. Hoe grappig dat iedereen zijn ware ik zo laat zien, alleen maar om gelijk te krijgen. Binnen een kwartier zijn alle onderlinge verhoudingen duidelijk. Ik kreeg nog veel meer psychologische inzichten maar die ben ik natuurlijk ondertussen vergeten. En ik zweer dat ik alleen cola heb gedronken. Maakt niet uit, de strekking blijft hetzelfde. Als je wil weten hoe iemand echt in elkaar zit, speel dan eens Cluedo met hem.

Ik vroeg me af: stel je voor, het zijn de feestdagen en je neemt zo’n spel mee naar je verse lover en zijn familie…fantastische manier om ze allemaal, hem dus ook, op een heel losse manier eens goed te leren kennen. Of je introduceert het bij een groep mensen waarvan je weet dat er ongemakkelijke situaties gaan ontstaan… verdeel en heers anno 2011. Dat wat ik aan het begin zei over ingrijpende gevolgen behoeft misschien enige nuance. Des te spannender!