Sommige meisjes hebben het geluk goede mannelijke vrienden te hebben.

Niet van het soort ‘gayccessoire’. Om dat gelijk even uit de wereld te helpen: nee, niet elke meid heeft een homo als vriend met wie ze zo goed kan lachen, eten, shoppen en over mannen lullen. Ik zou niet eens willen. Het is net zo’n achterlijk iets als ‘dikke mensen zijn altijd vrolijk’. Maar daar ging het niet over.

Terug naar de echte, mannelijke mannenvrienden. Ik heb er een paar, en daar ben ik echt heel erg blij mee. Ik shop dus niet met ze. Tenminste, niet standaard. Ze wonen ook niet echt om de hoek en ik heb daar natuurlijk ook gewoon mezelf, vriendinnen en het internet voor. Het gaat vooral om gewoon kunnen omgaan met elkaar omdat je het echt goed met elkaar kunt vinden. Met de een kan je verschrikkelijk leuk stappen, met de ander lach je je helemaal krom of kijk je films. De dingen die vrienden met elkaar doen. Alleen is dit een man-vrouwconnectie.

Mijn mannenvrienden zijn extra speciaal. Ze houden namelijk ook van heel veel praten, van analyseren en dingen proberen te begrijpen. Ze geven me een goed idee van hoe mannen in elkaar steken. In hoe ze denken en handelen. In hoe ze naar vrouwen kijken. Fantastisch vind ik het, en ook een voorrecht. Ze zijn supereerlijk en daardoor een goed klankbord. Ze zetten me op mijn plek. Ze houden me nuchter en leren me te relativeren.

Kortgeleden had ik weer een lange, late night filosofeersessie met één van hen. Gezien zij zelf ook vrijgezel zijn, zijn relaties, daten, gekke bitches, rare situaties en alles wat erbij komt kijken altijd een hot item. We kwamen op mijn liefdesleven. Ik snapte maar niet waarom ik elke keer van die vage types tegenkom. Op de een of andere manier lukt het me niet op langere termijn een leuke relatie met iemand te onderhouden, of dit nu een serieuze relatie is of een friend with benefit (en alles wat daar tussenzit). Het loopt altijd spaak, de mannen doen vaag en het is nooit ‘we gaan als vrienden uit elkaar’. Mijn vriend had er wel een theorie over. Hij begon:

‘Je bent hartstikke lief, zorgzaam en grappig. Je bent slim. Je bent onafhankelijk; je maakt je eigen geld, je doet je eigen dingen en je claimt niet. Je kunt jou gerust naar je familie meenemen. Je kan met jou op stap maar ook thuis hangen. Zeg maar een homey-lover-friend.’

Hmmmm…. Ik voelde me gevleid. Ik dacht: leuk. Ik vond dat ie ook wel gelijk had. Dus ik wachtte op de clou. Wanteh, wat is er dan mis? Waarom loopt alles op niks uit? Ik zou het wel weten met mezelf.

‘Ik zou het ook wel weten’, zei hij. ‘Iel’, dacht ik. Ik schoof wat meer naar de andere kant van de bank waar we comfortabel onderuitgezakt op hingen. ‘Maar de meeste mannen weten niet wat ze daarmee aanmoeten. Het is teveel. Het is te goed. Ze kunnen dat niet aan. Ze zijn het niet gewend. Je bent een meisje waarop je verliefd wordt en waarmee je een relatie begint. Daar rennen ze van weg.’

NOU JA! Ik zou het wel snappen als het ging om zestienjarigen. Maar kom op, ik loop tegen de dertig en dus mijn doelgroep ook. Dit kan toch niet waar zijn? Dat ik misschien TE onafhankelijk ben, daar kan ik inkomen. Misschien ben ik ook wel te direct. Daar kan niet iedereen tegen. Heel veel dingen kan ik best begrijpen, maar dit… Waarom zou je in hemelsnaam op mijn leeftijd bang zijn om een relatie aan te gaan (terwijl ik je dat niet eens vraag ook nog)? Wat moet je dan wel niet voor nare ervaringen hebben gehad en wat heb ik daarmee te maken? Hoe kan iets of iemand TE goed zijn? Ik zou mijn handen dichtknijpen met een homey-lover-friend. Ideaal toch?

Ik heb geen idee of hij gelijk had. Misschien een beetje. Misschien in het geval van sommige van de types die ik tegen het lijf ben gelopen. Ik snap het alleen niet. Ik zou ook niet weten wat ik er eigenlijk mee moet. Minder lief zijn? Minder relatiemateriaal zijn? Wil ik dat wel? What you see is what you get natuurlijk, en ‘je moet me maar nemen zoals ik ben’ en al die shit. Ik weet het niet. Ik heb wel weer genoeg om over na te denken… alsof ik dat niet al deed.

p.s.: Nee. Ik heb mijn mannenvrienden nooit gedaan. Ook niet een beetje. JA, dat bestaat echt! Nee, ze zijn niet lelijk, dom, vies of wat dan ook. Ja, ik kan ze je best wel van harte aanraden. Maar nee, zij en ik… gewoon nooit. OK. Dat dat ook duidelijk is.