Damaged goods

Een rugzakje meedragen (sufste term ever), een verleden hebben, getekend door het leven gaan, done wrong; damaged goods.

Ik wil het niet. Ik wil niet boeten voor wat een ander je aangedaan heeft. Waarom kon je die onbetrouwbare slettebakken keer op keer wel je hart, je vertrouwen en jezelf geven en moet je bij mij nu moeilijk doen? Ik wil niet weer de scherven, aangebracht door die anderen, bij elkaar rapen om je op te lappen. Ik ben geen verpleegster!

Een verleden heeft iedere volwassene nou eenmaal. Zo ook ik. Ik snap alleen niet waarom dat verleden vaak niet gewoon gelaten wordt voor wat het is: iets van vroeger. Waardoor je nu bang bent jezelf (bloot) te geven. Niet voor mij durft te gaan. Angst hebt weer gekwetst te worden en daarom het goede (ik dus!) maar afstoot. Sabotage. Het is vermoeiend en oneerlijk. Wat heb ik daaraan?

Ik wil best investeren in een relatie. Ik snap dat het niet altijd over rozen kan gaan. Maar ik heb geen zin in mijn best doen voor iemand die gedane zaken niet kan loslaten en die op mij projecteert. Mensen die het verleden naar het heden trekken, hebben geen oog voor de toekomst. Ik bedank.

EERLIJK:

‘Op stap met de girls’ betekent vaak: we hangen een beetje, ik ga vroeger dan mij lief is naar huis en breng de nacht door met Will & Grace, seizoen 2.

Maar dat hoef jij niet te weten.

Ik ben er uit

Mannen en vrouwen willen uiteindelijk hetzelfde.
Want: wie wil er nou niet een fijn warm nest (letterlijk en figuurlijk) om naar terug te komen? Gewoon een stabiele basis, weten dat het goed zit, het liefst ook liefde en passie erbij. Lekker samen jezelf zijn.

Het punt is, dat we elkaar blijkbaar altijd op het verkeerde moment tegenkomen. Als de een wel al zover is en de ander niet.

Wij vrouwen zijn ‘klaar geboren’. Mannen zijn op dat punt rond… tja… wanneer? Na het dertigersdilemma, de midlifecrisis en al die shit. Misschien?

Zeg maar als jij je beste jaren en je strakke lichaam vergooid hebt en met de kids opgescheept zit (ja, ik weet: onvoorwaardelijke moederliefde, is geen moeite blablabla). Uiteindelijk is wanneer hij don’t wanna be a playa no more en gaat settelen met een meisje dat ook ‘klaar’ geboren is. Vijftien jaar geleden.

De split

De tegenwoordige single vrouw heeft het moeilijk.
Hoe je het ook wendt of keert, ze doet het altijd fout.

Fuck on the first date? Je bent geen relatiemateriaal.
Elkaar eerst beter leren kennen? Je bent ouderwets.
Dat kan twee dingen betekenen:
1. Dan toch niet. Hij neukt wel een ander.
2. Hij doet eraan mee maar doet ondertussen tóch een ander

Heb je, als moderne vrouw met ook zo haar behoeften, je bevonden in de scharrel-zone, dan ben je eigenlijk ook afgeschreven als wifey material. Maakt niet uit hoe eerlijk, trouw, lief, lekker, gezellig, slim, the whole nine yards je verder bent. Want ja, ze weten hoe dat eraan toegaat; ze hebben immers zelf de halve wereld afgeneukt en vervolgens afgedankt. Een vrouw die lust en liefde ook kan scheiden is te onafhankelijk en dat is funest voor zijn ego. Maar daar hebben we het nu even niet over. JIJ moet eigenlijk gewoon maagd zijn. Of doen alsof.

Dat scharrelen. That’s a whole new ball game (no pun intended). Je hebt de booty call zonder enige verplichtingen. Die trap(t) je zonder pardon de deur uit na bewezen diensten. Je hebt de fuck buddy; die vind je wel aardig verder. Waarschijnlijk mag je blijven slapen en een film kijken enzo. Binnenshuis. Je hebt de friend with benefit. Daarmee mag je je ook in het openbaar begeven. Misschien zelfs affectie tonen. Je hebt de ‘we zien wel wat het wordt maar voorlopig wil ik alleen neuken’. This shit is confusing!

Dus wacht. We gaan samen uit. We gaan samen naar huis. Je vindt me lief, leuk en aardig. Ik bak eieren voor je. Ik was je fucking onderbroek. Ik ken nota bene je moeder. We lopen hand in hand. Je haalt dingen in huis die ik lekker vind. We slapen lepeltje lepeltje. Maar dit mag geen relatie worden?! Het mag niet officieel, dan krijg je het benauwd. Dan komen er verwachtingen bij kijken. Dan ‘moet’ je ineens dingen. Dan is het inderdaad de bedoeling dat je hem niet in iedereen steekt die voorbijkomt. Omgekeerd krijg je hetzelfde, logisch. En dat is moeilijk. Dan krijgen we massaal bindingsangst. Verantwoordelijkheid? Gevoelens? Verbintenis? BAH! NEE! ALLERGISCH! De deur gaat spontaan dicht.

Dan toch niet. Dan gaan we toch scharrelen. Wat jij wil. Ja, dan moet je ook niet boos worden als ik je niet bel op je verjaardag. Dat ik geen zin heb met jou hand in hand te lopen. Je vrienden niet hoef te ontmoeten. Dat ik jouw eieren niet bak en jouw onderbroeken niet was; ben jij helemaal gek geworden? Wat zeg je? Verliefd? Gevoelens? Had je niet verwacht maar nu zijn de tables turned?
Je wil het r-woord..
*………………..haalt adem………………* WHAT?

What the fuck?! I’m lost. Zit je dan met je goeie gedrag maar wel met lege handen. Je staat als vrouw altijd in een split, even if ya wearing ya damn pants.