Ik ben je goeroe niet

‘Oh, en vind je het niet eigenlijk ook gewoon een cadeautje?‘ Hij zegt het zonder te knipperen met zijn ogen en kijkt me verwachtingsvol aan, geeft nog een bemoedigend knikje.

Ik denk dat hij het nooit tegen mij kan hebben. Ik reageer dus niet, al was ik zojuist nog aan het woord. Maar iedereen in de kring kijkt naar mij. Ik geloof dus dat het wel over mij moet gaan. Wat zal ik doen? Lekker sarcastisch antwoorden? Neutraal blijven maar wel aangeven dat hij nogal de plank misslaat? Het negeren, erin meegaan? Wat verwachten ze nou eigenlijk van mij? Ik kwam hier voor een workshop over iets heel anders….

Kanker komt met een meterslange opsomming aan bijwerkingen. Een verrassende en erg vervelende daarvan is de verwachtingen van anderen. Die lijst van verwachtingen is lang en ik zal er meerdere behandelen. In dit geval hebben we het over het idee dat wanneer je de ziekte hebt overleefd, je ineens een of andere heilige en baken van licht bent geworden. Dat je nooit meer boos of verdrietig of bang bent. Dat je heel zen en geduldig overal mee omgaat. Alleen maar positiviteit uitstraalt. Als je de dood in de ogen hebt gekeken en het er (voor nu) levend vanaf hebt gebracht, is er blijkbaar een onuitputtelijke bron van wijsheid in je gevaren. Je hebt overal antwoord op. En je bent ook slapend een yoga master geworden. Je ademt affirmaties. You got it all figured out. Gewoon zo. En dan, nog kaal, met restverschijnselen je kanker een CADEAUTJE noemen. Want dat wil de positiviteitsenthousiasteling horen. Elke keer weer.

Nou, mensen: NEE. Kanker ondergaan is geen retraite. Het is pijnlijk en eng en eenzaam en verwarrend en het maakt je KAPOT. Het spijt me niet dat ik je niet iets anders geruststellends kan vertellen. Het is niet ‘oh nu kom ik lekker aan mezelf toe en ik ga alle boeken van de wereld lezen en ik ga mezelf helemaal psychologisch uitpluizen, lekker zeg die me-time. Dit is precies wat ik nodig had’. Het is pijn hebben, bloeden, littekens, slapen, niet slapen, niet eten, balanceren tussen leven en dood, vergeten dat je bestaat, geconfronteerd worden met al je angsten, ook die waarvan je niet wist dat je die had. Het is tegen allerlei drempels in je nieuwe leven aanlopen, op gebieden die je niet eens kon bedenken. Het is nooit meer onbezorgd kunnen zijn. Let that sink in. Weet jij nog wat jij de afgelopen tijd, vanaf pak hem beet anderhalf jaar geleden hebt gedaan? Ik wel namelijk. En elk van die maanden, weken, dagen, uren, secondes, tot op de dag van vandaag, gingen over kanker. Nee, dit had ik niet bepaald nodig om het leven te gaan waarderen. Dat deed ik namelijk al (en jij?). En ik heb echt een fucking broertje dood aan hippe termen en trends als ‘in je kracht gaan staan’ en de ellende in je leven niet gewoonweg ellende mogen noemen, maar helemaal moeten kapotanalyseren en altijd tot de conclusie komen dat je wat hebt geleerd, dat het nodig was, dat het toch maar mooi en fijn was dat je dit mee mocht maken. Weet je wat een cadeautje is? Een bos bloemen. Een mooi boek. Een lief woord. In je nest kunnen blijven liggen en een ontbijt op bed krijgen. Een levensbedreigende ziekte is KUT.

Als je nog maar net weer op je voeten kan staan, heb je geen idee meer wie of wat je bent en wat je kan en wil. Toekomst is een toverwoord geworden. Alles is een ‘misschien’ en ‘wat als’. Niks is meer zeker. Zeg maar, een soort Corona quarantaine. Alleen dan zonder immuunsysteem, conditie en mét een heel reële doodsangst.

En dan komt daar de wereld overheen met hun verwachtingen en projecties. Natuurlijk heb ik nagedacht. En conclusies getrokken. Nee, niet altijd even positief. Ik weet nog steeds niet alles. Dát is namelijk het leven. Kankerlijers; het zijn net mensen.

Er bestaat zoiets als toxic positivity. Google that. En als je denkt dat iemand na een ingrijpende gebeurtenis ineens allerlei levenslessen heeft geleerd en met je wil delen, leg je een enorme druk op diegene. Blijkbaar was overleven niet goed genoeg? Ik had dit dus nodig en moet nu delen wat ik heb geleerd…. Dat kan er NIET ook nog eens bij. Als nieuwbakken orakel tegen wil en dank heb ik hier een gratis inzicht voor je: niet doen. Dankjewel.