Oftie agressief is

Wat antwoord je daar op?

‘Nou ja, agressief…. Hij kwam en nam mijn leven over. Daar heb ik niks voor hoeven doen. Ik heb al een hele tijd niet meer gewerkt en weet hoe kort haar mij staat, dus hij liet sowieso twee van mijn dromen uitkomen, de schat.

Daar staat tegenover dat ik AL mijn haar verloor en erbij heb gelopen als een buitenaards ei. Dat helpt niet echt voor zelfvertrouwen en motivatie. Ik weet dan wel weer dat ik een talent heb voor wenkbrauwen tekenen en mijn hoofd van een netjes gemiddelde grootte is. Heb trouwens sinds ik een kankerlijer ben geen migraine meer gehad, #gains.

Ik hoef geen beslissingen meer te nemen, dat wordt allemaal voor mij gedaan. Chemo? Welja. Operatie? Kom maar door. Bestraling? Doen we. Kinderwens de laan uit? Ok. Op je 37e in de overgang? Kan ook nog wel.

Mijn lichaam is niet meer van mij. Het is van de ziekte en de wetenschap. Er wordt naar gekeken, aan gevoeld, er wordt over gepraat, het wordt in apparaten gestopt. Er worden foto’s en echo’s gemaakt, een chip geïmplanteerd, er wordt in gesneden, er gaan zeshonderdduizend pillen in, er worden liters en liters bloed getapt en ook weer teruggestopt, er wordt ontelbaar vaak in geprikt, er wordt op getekend, er wordt zelfs op getatoeëerd en de hele wereld heeft mijn tieten gezien en bevoeld (lucky them). We komen netjes opdagen en doen overal maar gewoon aan mee. Wat is het alternatief?

Met een tumor ben je nooit alleen. Je staat ermee op en gaat ermee naar bed. Hij nam ook vrienden mee. Botpijn, brandend maagzuur, geheugenverlies, afasie, bloedarmoede, gewichtsverlies, gewichtstoename, hartritmestoornis, bloedneuzen, intense vermoeidheid, bloedblaren, neuropathie, een piccline, bloeduitstortingen, zweten zweten zweten, om maar iets te noemen.

De regie is niet bij mij. Plannen maken? Dingen willen doen, mensen willen zien, op vakantie gaan, iets leuks voor jezelf? HAHA. Nee. De tumor zorgt voor verrassingen zoals hoge koorts, een ontsteking, flauwvallen, ambulance ritjes, ziekenhuisopname en een oneindige lijst van onderzoeken. Never a dull moment, dat wel. Maar thuisblijven zullen we. Netflix hebben we ondertussen uit.

Nee, hij klopte niet eerst aan. Stelde zich niet voor, liet me geen bedenktijd, praatte niet netjes met twee woorden. Ik had niet echt een keus. Wat is dat eigenlijk voor een vraag? Maakt het uit? Zijn er lieve tumoren? Kanker is kanker. Kankerkanker!’

Wat ik uiteindelijk zeg, is: ja.