Dus ik ging Game of Thrones kijken
En ja, ik weet dat ik very late to the party ben. Zo ben ik. Ik ben altijd zo druk met van alles ontdekken wat (nog) niet mainstream is, dat ik geen tijd en zin heb voor/in dingen die echt populair zijn. Ben ik te cool voor, weetje. Om er daarna toch iets mee te doen, omdat mensen er maar niet over ophouden of omdat ik toch een keer niks te doen heb. Zo lijkt het net of ik achterloop… en dat doe ik ook. Faliekant. Standaard.
Game of Thrones is daar een voorbeeld van. Een paar jaar geleden heb ik het een kans gegeven. Ik was direct afgeknapt. Ik zag een kind van een toren gegooid worden en een broer en zus die elkaar doggystyle deden. Niks voor mij. Geschiedenis, veel geweld en seks, allerlei intriges: ik begon er maar niet aan. Als ik iets kijk wil ik dat het me echt iets bijbrengt of raakt (ik kijk graag documentaires), of het moet echt supersimpel brainless entertainment zijn, zodat ik mijn hoofd juist ff niet hoef te gebruiken. Game of Thrones paste daar niet bij. Ik schaarde het onder ‘mannenserie’. En als ik ergens zeker ben van in het leven, is het in ieder geval dat ik geen man ben. Fijn, ik hoefde er niks mee.
Maarja. Ondertussen zijn ‘we’ al bij seizoen zeven geloof ik en ‘men’ houdt er maar niet over op. Ik dacht: ik geef het nog een kans.
Omdat het nogal veel materiaal is, had ik er tijd voor ingeruimd. Popcorn aangeschaft. Telefoon offline. Thee gezet. Dekens en kussens op de bank. Ik ging er helemaal voor, het bacchanaal kon beginnen. Ik begon te typen, Netflix vulde aan en met één druk op de knop was ik bij seizoen 1, aflevering 1.
Het voelde toch weer…apart. Het was anders dan ik mij herinnerde. Ze spraken veel netter, ze waren mooier en de seksscènes gingen niet gepaard met bloedvergieten. Ik keek stug door. Er werd maar geen kind vermoord. Ik zag geen mini-mens rondlopen. Zelfs de witblonde incestscène (nooit gedacht dat ik daarop zou zitten te wachten) kwam niet voor. De pro wist dit natuurlijk al toen ik ‘Netflix’ zei. Want wat blijkt: GoT vind je helemaal niet op Netflix. Wist ik veel. Slim als ze daar zijn, krijg je een andere serie voorgeschoteld als je dat intikt. Ik had mijn bril niet op (ben ik al 2 maanden kwijt), en dan weet je het wel.
Volgende poging dan. Handig computervriendinnetje zou wel een soort illegale streamingsdienst op mijn gloednieuwe smart-tv zetten. Na enige twijfel had ik toch ingestemd. Nou, dat lukte dus niet. Weer geen draken, onthoofdingen en verkrachtingen voor mij.
Omdat ik koppig ben en afmaak waaraan ik begin (meestal dan), had ik geregeld dat ik serie 1 op dvd kon lenen. Als je me aanspoort om het te gaan kijken, moet je ook wel een beetje meehelpen natuurlijk jatogniettan. Ik ruimde opnieuw tijd in, was er klaar voor, tot ik me bedacht: wacht ff, ik heb helemaal geen dvdspeler. Nooit gehad ook. Klein detail. Gelukkig herinnerde iemand anders mij eraan (nadat we erom gelachen hadden dat ik zelf ook niet snap dat ik al 35 jaar overleefd heb op deze aardbol, zo suf als ik soms ben) dat ik een laptop heb. Die ik echt 1 keer per jaar aanzet. Dus toen moest ik wachten tot ie geupdate was. Ging het dan eindelijk gebeuren?
NEE. De dvd haperde en weigerde toen dienst. Ik heb natuurlijk de laptop opnieuw opgestart en flink op de dvd en het dvdlaatje geblazen (want dat doe je nou eenmaal) en toen deed ie het wel. En toen viel ik in slaap.
Ik ging dus Game of Thrones kijken…en kan er nog steeds niet over meepraten. Ik weet nog niet hoe ik me daarbij voel.