Als morgen de wereld echt vergaat,
ben jij dan trots op wat je achterlaat?

Zoals bij de meesten het geval is,
Geloofde ik in ‘het komt altijd goed’
Als je maar altijd je best
En wat er van je wordt verwacht doet

Dus ga je netjes naar school, leren en werken
Verdoet je tijd met religie en kerk en
Houd je bezig met recycling, normen en waarden
Rekeningen betalen, op tijd naar bed, targets behalen
Sport, diëten, schijf van vijf
En met lief zijn voor dieren en mensen

Je moet rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan
Je hebt geen tijd, geen zin, geen puf om bij de dingen stil te staan

Opeens ben je dertig en vraag je je af: is dit alles?
Wat heb ik nou eigenlijk bereikt in dit leven
Hoe zit het ook alweer met mijn dromen, mijn wensen?
Wat is er van mezelf overgebleven
Waar heeft netjes mij gebracht? (een studieschuld maar geen baan)

Fuck netjes, fuck verwachtingen: daar komen de frustraties
Over dingen die je hebt opgegeven
die je nog wilde meemaken, proberen, zien, voelen, beleven
Die verre reis, je eigen boek, feesten, op een podium staan..

Onuitgevoerde plannen
Had je maar wat meer gewoon gedaan

Maar:
Wat houdt je tegen?
Het is nooit te laat om te beginnen, je moet alleen durven doen

Dus:
Zing, vecht, huil, eet, lach, werk en bewonder
Vind, verlies,  laat los, slaap, wees trots, dans, schrijf een lied en
Maak ruzie, maak het goed, maak rommel, zoen,
wees luid, geneer je niet en

Wat morgen komt, komt morgen, vandaag gaan we genieten!

Dit stuk heeft geen titel en schreef ik voor PaginaGroots (thema: frustratie), waar ik het op 10 juni 2012 mocht voordragen. En spannend dat het was! Het is een van mijn trots-momentjes, en ik heb geen idee waarom ik het niet eerder gedeeld heb. Beter laat dan nooit natuurlijk, en ook grappig om terug te zien welke invalshoek ik koos en wat ik ervan gebrouwen heb voor zo’n eerste keer.