Hoofdpijn en modderpoelen

Als ik zeg: modderpoel, steken onder water en dubbele agenda’s waar de politiek nog jaloers op zou zijn, waar zou ik dan op doelen?

Wel, dan doel ik op één van de meest onbegrijpelijke en hoofdpijn opleverende dingen in deze wereld: vrouwenvriendschappen. Als je denkt dat man-vrouwrelaties ingewikkeld zijn, moet je je eens proberen te verdiepen in die tussen vrouwen.

Zo heb je van die vrouwen die met andere vrouwen omgaan omdat ze dan bij een bepaalde vriendengroep met bijbehorende status en privileges mogen horen. Vrouwen die vooral tijdelijke vriendinnen hebben omdat ze ergens op dat moment goed voor zijn. Of van die vrouwen die vriendinnen op uiterlijk selecteren. Alleen knappe meiden om zich heen verzamelen zodat zij ook aandacht krijgen en ze hopen dat uiterlijk besmettelijk is bijvoorbeeld, of juist alleen lelijke eendjes mee op sleeptouw nemen zodat zij er zelf beter van af komen. Je hebt ook vrouwen die graag een homo als bff hebben. Alsof hij een accessoire is. Want die zijn zo gezellig en grappig en veilig, want die willen tenminste niets van ze. Oh en ze hebben een goed gevoel voor mode en gaan graag mee winkelen…  Maar laat ik het bij vrouw-vrouw houden.

Als je als buitenstaander m/v in een groep vrouwen terecht komt, kan dat flink verwarrend zijn. De een is bevriend met de ander, maar mag de derde niet. En dus moet nummer 2 uit solidariteit nummer 3 ook haten, met allerlei loyaliteitsconflicten van dien. Zet je ze alledrie bij elkaar, dan merk je niets. Totdat de kattige opmerkingen, rollende ogen en onderhuidse spanningen je beginnen op te vallen. Het komt dan ook voor dat zodra er eentje die net nog ‘schat’ was die complimenten ontving en wier nagels zusterlijk door de anderen werd gelakt even naar de wc gaat en meteen het mikpunt van alle roddels is, en het de hele avond zo rouleert.

Ik heb vaak situaties meegemaakt waarin ik dacht: ‘wat gebeurt hier eigenlijk?’, ‘waarom zijn jullie in vredesnaam vriendinnen? Weten jullie uberhaupt wat dat inhoudt? ‘ Vrouwen die elkaar constant tegen jou door het slijk halen maar ondertussen elkaars schaduw zijn en dingen doen als matching tattoos nemen en de peettantes van elkaars kinderen worden bijvoorbeeld.

Ik dacht dat vriendschap ging over gedeelde interesses. Over elkaar mogen, een verbondenheid voelen, elkaar het beste gunnen en elkaar steunen. Daarvoor is openheid en eerlijkheid nodig, anders is er geen veiligheid en die is ook nodig om jezelf te kunnen zijn. Je wilt helemaal niet dat de mensen waar je om geeft, verdrietig zijn. Laat staan dat je zelf de oorzaak bent. Maar het kan aan mij liggen natuurlijk..

Terwijl ik dit schrijf, gaat er eventjes door mij heen: ‘maar eigenlijk heb je het over meisjes Anouk, volwassenen hebben geen tijd voor en zin in dit soort ingewikkeld gedoe’. Waarop er zich meteen een handvol voorbeelden aan mij opdringen van sekreten die lichamelijk misschien wel hun tienerjaren (wel twee keer) achter zich hebben gelaten, maar waar van de houding en het gedrag nog in de kinderschoenen staat.

Als je dacht dat ik ging vertellen waarom dat allemaal is, dan moet ik je teleurstellen. Ik weet het niet. Echt niet. Lui, praktisch en licht autistisch aandoend en dus alles letterlijk opvattend als ik ben, zou ik niet weten waarom ik tijd en moeite in iemand zou steken die ik eigenlijk niet mag. Waarom je zou veinzen dat je iemand aardig vindt en hoe je het dan kan verdragen in diegenes buurt te zijn. Waarom zou je een wedstrijd met andere vrouwen aan willen gaan? Ik ben niet strategisch of jaloers aangelegd. Ik snap dus vaak ook pas achteraf of helemaal nooit de clou in dit soort situaties. En daar ben ik dan ook dankbaar voor. Maar ook bij mij zijn de vraagtekens levensgroot.

Aan leeftijd ligt het dus duidelijk, helaas, niet. Dus het zal vast karakter zijn die dit veroorzaakt. Of opvoeding, de situatie, ervaringen uit het verleden waardoor wangedrag ineens voor zichzelf goedgepraat wordt… Iets als, ‘keep your friends close, but your enemies closer’ ofzo? Het feit dat vrouwen vaak onzeker zijn, onderling elkaar de hele tijd vergelijken en (daardoor) afgunstig zijn en ver zullen gaan om elkaar een loer te kunnen draaien, helemaal als er mannen in het spel zijn, zal er ook mee te maken hebben. Misschien is het ook wel gewoon onbewust en zit het in onze natuur. En medechickies, nu kunnen jullie natuurlijk wel boos worden op mij dat ik uit de school klap over mijn zusters, mijn soortgenoten en ons allemaal op een hoop gooi, maar echt… het is gewoon zo. Ja ja, over het algemeen dan. Ik zie mannen dit soort dingen in ieder geval niet doen.

Ik heb al ruim dertig jaar op deze aardbol rondgelopen als vrouw en heb ons dus van zeer dichtbij mogen meemaken. Mijn vrienden zijn bijna allemaal vrouw en ik weet dus ook heus dat het anders kan. Ik heb gelukkig vrij weinig, maar toch genoeg, vrouwenstreken persoonlijk meegemaakt. Genoeg om zeer selectief te zijn met vriendschappen, wat ik sowieso al ben, want wederom: lui, introvert en praktisch.

Is het bij mij dan altijd allemaal pais en vree? Nope. Come to think of it, ik zou dit jaar knopen doorhakken en opruiming houden….