BIO BOOS

Ja sorry mensen, weer een boos stukje. Boos dekt de lading eigenlijk niet helemaal. Woede en ontzetting gaan er al meer op lijken.

‘Waarom nu weer’, hoor ik jullie zeggen. Dat zal ik je vertellen. Ik lees namelijk zojuist dat in Nederland varkensanus als inktvisringen verkocht wordt.

Neem even een moment om dat tot je door te laten dringen. Varkensanus. Vies he? Goor en schandalig. Geloof je het niet? Ik wel. Helemaal als je even kijkt naar wat er het afgelopen jaar alleen al over ons voedsel aan schandalen naar buiten is gekomen.

Over het algemeen vind ik niet snel iets vies als het eten betreft. Ik wijt dat aan mijn Chinese voorouders. Ik eet bijna alles. Zo kan ik niet wachten tot het officieel winter is en ik weer verse varkensstaart kan krijgen om in de kerrie te zetten. Ik heb de slager waar mijn oma vroeger ook kwam opgespoord om er uierboord (ja, dat is gekookte koeientiet!) te bestellen.

Het punt is, dat ik precies weet dat ik dan varkensstaart en gekookte koeientiet eet.
Maar de laatste tijd is het heel hip en happening om ‘bewust’ en ‘groen’ en ‘bio’ en ‘organic’ te zijn. En dat betekent dan dat er mensen zijn die daar een slaatje uit willen slaan.

Natuurlijk wil je best een beetje meer voor je eten betalen als je weet dat je broccoli niet stijf van de verdelgingsmiddelen staat en dat je karbonaadje vroeger een heel tevreden varkentje was dat lekker rondgemodderd heeft en niet platgespoten is met hormonen en e-nummers. Beestjes blij, milieu blij, jij gezonder en trots op jezelf en dus ook blij.

En dan blijkt dus:
– Dat de scharreleieren die je koopt, helemaal geen scharreleieren zijn
– Dat duurzaam, ‘Beter Leven’ vlees vermengd wordt met vlees afkomstig uit de bio-industrie
– Dat halal geslacht rundvlees stiekem paardenvlees is en paardenvlees zelfs in kant-en-klaarmaaltijden en IKEA-balletjes zit

And the list goes on.. and on. Je krijgt je vlees met gratis poepbacteriën erbij. We kweken gekke koeien, vogels met griep en varkens met pest en we blijven dat vrolijk doorkanen. Houd je van tropische sapjes? Kijk eens naar de ingrediënten. Zo kwam ik erachter dat mijn Milde Mandarijnensap eigenlijk gewoon appelsap met druif is. Is verdomme dan niks meer wat het hoort te zijn?! Is niks meer heilig, zolang er maar geld te verdienen valt?!

Conclusie: werkelijk niemand is te vertrouwen. What’s next? Waar houdt het op? Wat nu? Voor een paar centen meer worden we met zijn allen gewoon afgezet, met al onze goede bedoelingen. En het gaat niet over niks. Het gaat over dingen die je in je mond stopt, die in je lichaam terechtkomen. Die schadelijk voor je kunnen zijn. Waar je extra veel voor betaalt ook nog. De voedselindustrie is vergeven met gewetenloze oplichters.

Je zou bijna niks meer durven eten. En daar word ik, op zijn zachtst gezegd, niet vrolijk van.