Inschattingsfout

Tall, bold and handsome. Twee meter nogwat aan sappig mannenvlees met hetzelfde aan spanwijdte. Als ik hem een kus bij de begroeting wilde geven, moest ik op mijn tenen staan. Bij een omhelzing verdween ik in zijn warme greep. Dat hij een perfect gebit en een flinke baard had, maakte me voor eens niks uit. Hij was een echte man-man.

Dat en depressief. De wereld was slecht en donker en bah. Mijn wereld was van regenbogen en gummyberen. Volgens mij viel dat wel mee, maar was ik gewoon positief ingesteld. Volgens hem liep ik op suikerspinnen wolkjes en keek ik door een zuurstokroze bril.

Dat bracht mij op een idee.

We gingen samen een drankje doen. Ik vertelde dat ik een verrassing voor hem had. Hij moest zijn ogen dichtdoen. Ik ging snel te werk, haalde mijn tas te voorschijn zette ons beide een roze bril op. Hij mocht zijn ogen weer open en en ik keek hem verwachtingsvol aan. TADAAAAA!!! Zag ie het ook eens op mijn manier.

Vond ik erg grappig. Goedgevonden ook, en het bewijs dat al mijn prullaria dus echt wel een keer nuttig kunnen zijn. Bovendien was het heus niet zo heel serieus bedoeld.

Hij dacht er anders over. Groot, boos en een prachtig achterhoofd is het laatste wat ik van hem zag.