Runaway; de op-en-top vrouwelijke versie

Ik ben een vechter. Ik ga ervoor als ik het wil hebben. Dan moet ik het wel echt echt écht willen hebben, anders zakt mijn aandacht snel. Ik heb gezien, geleerd, gelachen, gehuild. Ik ben altijd vriendelijk voor iedereen. Humor, ach, ik ben een vrouw, vrouwelijke humor werkt niet altijd even goed op mannen. Dat heeft te maken met een werking in de hersenen, maar ik ben best grappig. Mijn naam betekent loyaliteit, ok in het eggie dadel, ik zal er altijd voor je zijn als je me nodig hebt. De tijd? Wat maakt het uit, ik slaap nooit. Ik ben spontaan, gastvrij en open. Op feestjes zie je mensen van alle lagen van de bevolking. Mijn volle huis is een weerspiegeling van de samenleving. Ik ben creatief, zorgzaam en ook nog eens zeer consequent: ik doe wat ik denk dat ik moet doen. Bovendien ben ik best slim.  Ik ben ruimdenkend, maar ik word geleid door intuïtie. In liefde heb ik weinig grenzen. Ik sta open voor alles wat kan en mogelijk is. Ik ben hartelijk, optimistisch en over bepaalde dingen erg zeker. Ik ben erg betrokken en medelevend als ik om je geef.  Voor de liefde van mijn leven ben ik erg meegaand en flexibel.  Ik ben een tikkeltje apart, maar that’s me. Ik ben altijd representatief al zullen anderen dat niet vinden, ik heb nou eenmaal knalrood geverfd haar en heb momenteel zeven stuks aan tattoo’s.  Best een leuke vrouw. Klopt.

Beautiful. Als ik dit zo neer zou zetten op een datingsite zou ik binnen de korste keren vast en zeker een paar matches hebben waar je u tegen zegt. Alleen ik doe het niet. Het is onvolledig. En niet zo’n beetje ook.  Ja. Ik ben loyaal, maar mijn loyaliteit kent ook grenzen. Ik ben erg buigzaam, maar mijn geduld reikt maar tot zover.  Ik kan niet tegen zeurende mensen. Nee, echt. Ik. Kan. Niet. Tegen. Zeurende. Mensen. Nou is er natuurlijk altijd nog een verschil tussen zeuren en zeuren. Zo gaat dat. Altijd over hetzelfde. Gejengel. Laat me met rust met je gekwebbel, gejengel en gezanik. We can work it out, maar praat met me. Normaal, zoals volwassen mensen doen. Echte volwassen mensen. Niet die semi-ik-claim-volwassen-te-zijn-mensen. Bovendien probeer ik mijn zeuren ook tot het minimaal te beperken, dus gaarne jij ook. Wat zeg je? Mannen zeuren niet? Hahaha.

Ik ben extreem gesteld op mijn vrijheid. Ik kan heel erg teruggetrokken leven. Haast introvert. Ik sluit me dan volledig af van de buitenwereld. Ook van jou. Ik kan makkelijk dagen niets van me laten horen. Ik leef nog. Maak je niet druk. Ik hoef niet om de paar uurtjes een sms van je. Ik hoef geen ping, whatsapp-bericht, telefoontje of email. Ik wil niet gepord worden op Facebook. Ik heb mijn vrijheid nodig. Mijn creatieve vrijheid, maar ook gewoon mijn ik-ga-met-vriendinnen-op-stap-en-laat-me-met-rust-vrijheid. Als ik je een weekend niet zie ga ik niet dood. Wel als we net samen zijn, dan ga ik wel dood. Dan wil ik je dicht bij me. Wil ik hele dagen in bed liggen en ‘vieze vuile neukseks’ hebben. Dan wil ik met je naar Scheveningen, dan wil ik met je naar het centrum, dan wil ik met je naar de Efteling. Ik wil alles met je. Zodra de relatie vordert ga ik me vanzelf terugtrekken. Veel verkering kan soms een beetje teveel verkering zijn. Je hoeft niet jaloers te zijn. Er is niks aan de hand. Ik lig in mijn bed met mijn laptop op schoot en het enige wat ik zie zijn de letters in Word.

Nu we het toch over jaloezie hebben. Ik ben jaloers. Ik wil de enige zijn in jouw wereld. Vriendinnen? Ja dag. Onzin. Volwassen of niet. Die shit vertrouw ik niet. Platonische vriendschappen en jij? Onnodig. Je hebt mij toch? Terwijl ik zo hypocriet als de pest, weet dat platonische vriendschappen bestaan en ik de mijne in stand wil houden. Dat kan natuurlijk niet. Dus ik zal jouw platonische vriendschappen accepteren, maar ik zal jaloers zijn. Ik zal misselijk zijn als je met je platonische vriendschap weggaat. Er zullen allerlei gedachten door mijn hoofd schieten, goede, slechte, leuke, vreselijke. Ik ben een denker, vaak blijft het ook daar, maar toch. Leer mij vrouwen kennen. Als ik de alphamale heb gescoord, ruiken vrouwen dit. Zij zullen ineens allerlei zogenaamde platonische vriendschappen aangaan, met jou. Natuurlijk. Je bent ook hun enige mannelijke vriendschap. Maar ze voelen niets voor je hoor. Natuurlijk niet. En ik heet Frits. Al vind ik mijn jaloezie een gezonde jaloezie. Ik kan trouwens heel erg goed doen alsof het me allemaal niets kan schelen. Dat is niet zo. Snap dat dan.

Ik maak liever geen ruzie. Daar kan ik niet zo goed tegen. Mensen schatten mij vaak verkeerd in. Denken dat ik wel het type ben voor een pittige ruzie, dat ik die niet uit de wegga. Die ga ik dus uit de weg. Het liefst zo ver mogelijk. Ik hou niet van confrontaties. Al helemaal niet als ze onverwachts zijn. Dan klap ik dicht. Ik spreek dan niet meer met je. Als iemand boos op me wordt zal ik me in eerste instantie verdedigen, maar zodra mensen hun stem gaan verheffen denk ik al gauw ‘laat maar zitten’. Laat mij dan maar de bastard zijn. Whatever. Al kan ik daar best mee zitten, die stempel op m’n hoofd van ‘bastard‘. Alleen ik heb die liever dan dat ik energie ga steken in een ruzie. Ik houd niet van ruzie. Behalve als ik PMS heb. Dan zoek ik het op. Dan kan ik ontploffen. Als een bom. Maar goed, dat is niets geks. Ik kan dan ook overemotioneel zijn. Iedere prikkel triggert me. Janken als ik een pak melk laat vallen op de vloer. Zo ben ik. Jij als mijn vriend zal daar mee om moeten kunnen gaan. Negeer die buien. Negeer het als ik ruzie met je probeer te zoeken. Maar loop niet van me weg. Als je wegloopt in het moment dat ik ruzie zoek word ik alleen maar bozer. Maar als je terugkomt is het vaak wel over. Het is aan jou om te kiezen.

Ik houd niet van geheimen. Ik wil er niet na een jaar achterkomen dat je vier kinderen hebt bij vier verschillende vrouwen. Ik kan er niet tegen als ik op latere tijd erachter kom dat je, noem een dwarsstraat, alleen basisschool hebt. Ik wil graag alles weten. Ik ben nieuwsgierig, dat zit in me. Ik ben graag overal van op de hoogte. Zeker als het gaat om jou. Ik wil niet voor verrassingen komen te staan als ik jou vrienden leer kennen. Ik wil je lievelingseten weten, je lievelingskleur, je gewicht, je voornaam, tweede naam, derde naam, ik wil al-les weten. Je favoriete schoenen, je favoriete merkjeans. Hoeveel vrouwen je hebt gehad, gaat geheel tegen mijn principes in, maar ik wil het weten. Wie je inspireert, wat je grootste droom is en je stoutste fantasie. Vertel het me. Verrassingen en ik zijn een slechte combinatie. Slechte verrassingen dan. Ik vertel jou ook alles. Alles wat mij beweegt. Alles waar ik bang voor ben, mijn stoutste dromen en wildste fantasieën. Laat me niet de enige zijn. Dan voel ik me zo’n sul.

Ik zie alles van twee kanten. Ik kan heel goed dingen afwegen maar ga altijd op mijn gevoel af. Ik heb keuzes gemaakt op basis van verstand, dat heeft me nooit gebracht wat ik wilde. Ik verwacht ook niet dat jij van mij verwacht dat ik keuzes ga maken met mijn verstand. Ik weet heus wat goed voor me is en dat moet jij gewoon vertrouwen. Omdat jij mij vertrouwt. Ik snap dat het moeilijk is om mij als vriendin te hebben. Ik ben sociaal. Ik kan met iedereen praten. Of dat nou bij de metro is, in de club, uit eten of waar dan ook. Maar het is maar een praatje. Ik kan je niet overal mee naartoe nemen op sleeptouw. Ik moet het gevoel hebben dat jij je veilig voelt bij mij. Dat ik je thuishaven ben. Als ik het idee hebt dat jij onzeker bent zal ik mijn sociale contacten op een laag vuurtje zetten. Als ik dat doe, word ik gek. Ik ben snel verveeld. Als ik er ergens van houd is het wel dingen doen, ondernemen. Leuke dingen. Samen, zeker weten. Maar ook alleen. Dat zijn dingen die je me moet kunnen laten doen. Als je het niet leuk vindt snap ik dat heel goed, maar ik kan niet alles laten wat je niet leuk vindt. Ik zal niet vreemdgaan. Ik zal je nooit besodemieteren. Dat zit niet in me. Ik ben monogaam en al mijn aandacht is op jou gevestigd. Maak je geen zorgen. En zit het je echt dwars? Praat met me, je zal zien dat ik echt niet achterlijk ben.

Zie je hoe bijna iedere alinea begint met ik? Zo moet jouw leven ook zijn ingedeeld. Jouw leven draait om mij. Vind ik een prettig gevoel. Dat ik iemands wereld ben. Jij bent ook mijn wereld. Ik accepteer je stinkende ochtendadem, je ongeschoren hoofd, je stinkvoeten en je voetbaldagen. Je flaws zijn er en die zal ik niet proberen te verbeteren. Het accepteren van jouw flaws zal ik best moeite mee hebben. Jij ook met de mijne, hoogstwaarschijnlijk. Ik help je, ik steun je. Ik sta naast je, voor je, achter je en ik ondersteun je. Ik ben overal als je me nodig hebt. Je kan altijd op me terugvallen. Je kan bij me huilen, je kan met me lachen, je kan met me zwijgen. Ik pas me aan, aan jouw behoeftes. Ik ben er om voor je te zorgen. Maar ik wil iemand die mij al deze dingen ook kan bieden. In voor-en tegenspoed. Zonder boterbriefje, ring of beloftes. Gewoon, omdat het normaal is. En ja, ik ben paradoxaal als de pest. Aren’t we all?

 

Geïnspireerd door Derek en daarna ook nog eens door Sharon.