Bevrijding.
Het zit er weer aan te komen: Bevrijdingsdag. Voor iedereen anders. Voor sommigen (velen?) betekent het zelfs helemaal niks.
Zelf heb ik nooit zo stil gestaan bij het begrip; ik nam het voor lief. Vrijheid is een recht, het is niet tastbaar en je wordt ermee geboren; het staat niet ter discussie. Toch? Wel als je bedenkt dat – as we are speaking- er miljoenen mensen zijn zonder vrijheid. Zonder bewegingsvrijheid, vrijheid van meningsuiting, vrijheid van religie, noem maar op. De tijd dat Nederland overheerst werd is eigenlijk relatief gezien pas gisteren opgehouden, zo vers is dat nog. Er lopen elke dag in onze directe omgeving nog mensen rond die de, of liever gezegd, een oorlog hebben meegemaakt (zij zijn een rijke bron van verhalen en informatie, die we helaas vaak vergeten). Ik heb familieleden die de Jappenkampen hebben meegemaakt. Niet iedereen is er levend uitgekomen. Zo een ver van mijn bed show is het dus niet. Wow.
De laatste tijd is er voor mij een ander begrip onlosmakelijk verbonden met het begrip vrijheid. Dat is verantwoordelijkheid. Want: we vergeten nogal eens dat rechten en vrijheden niet oneindig en zonder consequenties zijn. Keuzevrijheid zorgt voor richtingsloze mensen en torenhoge schulden. Het gebruiken van je recht op vrijheid van meningsuiting zorgt er vaak voor dat men andermans grenzen overschrijdt. Is zoveel vrijheid wel goed, als we er niet mee om weten te gaan?
Op een nog persoonlijker niveau heeft Bevrijdingsdag voor mij een heel andere lading gekregen, die minder prominent aanwezig zal zijn mettertijd, maar nu heel vers is. Op dinsdagavond 5 mei 2009, rond een uur of zeven namelijk, was daar De Breuk. Een gebeurtenis dat mijn wereld op zijn kop zette. Het betekende in één klap een definitief einde aan de jarenlange relatie met diegene waarmee ik al namen voor onze kinderen klaarliggen had. Er was hoe dan ook geen weg meer terug. De periode die erop volgde was superzwaar, maar heeft me heel veel opgeleverd. Op alle andere vlakken dan de liefde zat alles plotsklaps heel hard in de lift. Ineens is dat twee jaar geleden en is mijn leven heel anders, beter. Vijf mei 2009 voelt de ene keer als gisteren en dan weer als vorige eeuw. Ik ben gek genoeg dankbaar voor De Breuk en voor het feit dat deze kwam op Bevrijdingsdag. Hoe bedoel je, symbolisch? Vijf mei is voor mij dus dubbel ‘speciaal’. Voorlopig sta ik op 5 mei dus ook zeker stil bij mijn versie van bevrijding. Ik heb geleerd mijn vrijheid te koesteren en doe dat die dag extra hard!