Verliefd keer drie

Vroegah, toen ik nog puur, onschuldig en -toegegeven, kinderachtig- onbevangen de wereld in blikte, dacht ik dat je maar op 1 persoon tegelijk verliefd zou kunnen zijn. Zo ben ik zelf namelijk ook. Helemaal letterlijk en figuurlijk blind. Niks of niemand anders bestaat meer als ik verliefd ben.

Meerdere personen tegelijk leuk vinden, dat kwam er gewoon niet in bij me. Mensen die dat beweerden, die lulden maar een eind weg. Zoiets overkomt je ook niet, dat láát je ook niet gebeuren. Er is maar plek voor 1! Dan zag ik weer één of andere Jambers-documentaire over iemand die ‘overdag gewoon bij de bakker werkt, maar ’s avonds zich uitleeft in haar polyamoureuze huishouden’. Met andere woorden: een wijf hield er twee mannen op na. Samen in één huis! De een lag nog lekker in bed met haar te lepelen en dan stond de ander –de laffe lapzwans!- hun ontbijt klaar te maken. Ze waren het er gewoon allemaal mee eens! Ongelooflijk. Wie gaat daar nou mee akkoord? Sowieso.. Dat kan toch niet?

Ik weet ondertussen beter. Ik heb geen oogkleppen meer op want:

– vroegah is vroegah en ondertussen ben ik veel meer te weten gekomen over mensen en relaties en weet ik dat lang niet iedereen voldoet aan mijn hooggespannen ideaalbeeld, misschien ikzelf wel in de eerste plaats
– ik draag tegenwoordig weer lenzen en zie mensen dus gewoon weer letterlijk staan;
– ik heb toch geen relatie dus ook figuurlijk zie ik mensen staan, en hoe;
– ik denk dat ik zelf verliefd ben op meerdere personen

Vooral die laatste dus. En ik ben overdag ook gewoon non en kattenmoeder oftewel een normaal mens. De ene verliefdheid is de ander natuurlijk niet, maar er zijn weleens periodes dat ik ver-sch-rik-ke-lijk gecharmeerd ben van meerdere mannen tegelijk. Die ik voor mezelf wil hebben, in ieder geval voor eventjes. Bij de ene wil ik heel graag zijn omdat ik me kapot lach en we tot in de vroege uurtjes kunnen feesten. Bij de ander omdat ie zo intelligent is en zorgzaam en we tot in diezelfde vroege uurtjes over van alles en nog wat filosoferen met –heel hippy, ik weet het, zo ben ik- thee en wierook en mooie muziek op de achtergrond. Dan heb je ook nog diegene wiens dramatische  lemming ik ben en die mij gewoon misselijk maakt met één woord.

Ik ben eens aan het googlen geslagen en kwam natuurlijk op Wikipedia uit, waar dit staat over polyamorie: ‘polyamorie staat voor een levenswijze waarbij erkend wordt dat het mogelijk is om van meer dan een persoon tegelijk te houden. Deze liefde uit zich in relaties waarbij vriendschap, intimiteit, een emotionele band, spirituele verbondenheid en/of seksualiteit ingrediënten zijn’.

Logisch, heeeeel logisch! Dus ja. Ik snap het nu veel beter. Ideaal eigenlijk! Dat ik daar zelf niet op gekomen ben! Gewoon je opties open houden; shit, ik snap al die mannen die zo achterlijk en vaag tegen me deden ineens veel beter (behalve dat ik dan weer wel zo eerlijk zou zijn het gewoon te zeggen… ik noem geen namen verder maar hoi!).

Ik heb dus besloten: Ik ben Anouk en ik ben bedrijf polyamorie. Zolang ik niet de alles-in-1-man heb gevonden, ga ik gewoon polyamoureus aan het daten. Stel dat het met meerderen wat serieus kan worden, wie weet krijg ik ze dan wel zo ver……