Happy single?
‘Oh ik vind het heerlijk! Echt, ik wil niks anders meer! Ik kan doen en laten wat ik wil, ik hoef met niks of niemand rekening te houden….. blablablablabla’
Bla, ja. Je kent het wel. Die enthousiaste types die met die hysterische cliche’s strooien. Ik geloof er niks van. Mensen die iets heel hard roepen en maar beargumenteren en herhalen, vertrouw ik niet. Die liegen gewoon, punt. Ze proberen heel hard iedereen te overtuigen van iets wat helemaal niet zo is, henzelf in de eerste plaats.
Single zijn. Rare term. Het is zo dubbel. Ja leuk, ongebonden zijn, niet met zijn stinksokken opgescheept zitten, gewoon je beenhaar zonder berouw zes weken laten groeien, spontane plannen maken (bestaat dat eigenlijk?) zonder rekening te hoeven houden met. Je aankopen niet hoeven verantwoorden, geen jaloersige en claimende praktijken. Het scheelt ook veel verplichte verjaardagen en etentjes bij vrienden en familie. Dat wel.
Maar je gaat mij niet vertellen dat deze blije staat van eeuwige duur is. Op een gegeven moment baal je gewoon. Weer alleen naar huis, alleen naar bed, alleen opstaan. Die lieve vriendinnen gaan ook weer gewoon huiswaards (naar vriendjes bijvoorbeeld). Je 1,5 huisdier luistert niet eens meer naar je gezeik. Die klote vuilniszakken ook altijd, om maar een praktisch punt te noemen. Overal waar je komt is alles gericht op stelletjes. Overal waar je komt zwermt het van de stelletjes. Die net even die affectie tonen die jij ook van een ander wil. Dat hij met haar knopen speelt terwijl ze praten. Die blik van verstandhouding die ze elkaar toewerpen in een kamer gevuld met anderen. Die kleine, speciale, intieme dingen. Die een relatie, een relatie maken (mits deze gezond is, want relaties zijn allesbehalve zaligmakend). Dat wil jij ook. Daarom ben jij, als zogenaamde happy single, zoveel op stap en aan het daten en weet iedereen hoe leuk jij bent en ook beschikbaar. Hetzelfde plaatje blijf zich herhalen. De naald wordt stroef. Dit is niet leuk meer. Jij wil gewoon samen een elpee worden. De eeuwigdurende soundtrack maken van een gelukkige, complete, perfecte relatie. Lekker geforceerde metaforen, ik lijk potverdikkie James Worthy wel.
Single zijn is dus gewoon een tussenfase. Onvrijwillig ook nog. Happy singles? Ik ken ze niet.