Hallo vrouwen van de wereld

Gefeliciteerd! Vandaag is het Internationale Vrouwendag.

 

Wéér zo’n zinloze ‘feest’dag, ja. Is het nog nodig? Was het ooit relevant? Misschien. Maakt niet uit. Vind ik.

De mannen schijnen daar anders over te denken. Ik hoor en lees ze overal zuchten en steunen. Typisch. Mannen rulen de wereld 24/7, en dan hebben wij eens iets voor onszelf en daar gaaaaaan ze weer. Vrouwen zouden ineens als mannen doen, zeggen ze. Te feministisch zijn. Elke dag zou al vrouwendag zijn (nou, niks van gemerkt..).  De gemene tweets over allerlei lichamelijke en geestelijke defecten van de vrouw slaan me om de oren (best wel een bitchmove, hmmm…).

Kom op jongens, snap out of it, stelletje emo’s! Tis niet zo dat we om die dag gevraagd hebben en we houden nog steeds van jullie.

Eerlijk: ik heb er niet zoveel mee. Ik vind het sowieso elke dag al fijn om vrouw te zijn (ja OK, 6 dagen per week gemiddeld dan). Wat moet ik anders? Wij zijn ook wel erg leuk gewoon. We zijn mooier en interessanter dan mannen. We krijgen heel veel voor elkaar, alleen al door vrouw te zijn. Ja, ik geef dat gewoon toe en maak er ook gebruik van.

Er is een tijd geweest dat ik dacht dat ik een jongens-meisje was. Mannen zijn zo lekker direct, simpel en eerlijk. Ze maken zich niet zo druk om allerlei randzaken en zijn gewoon nuchter. Ik dacht tegelijkertijd dat vrouwen achterbaks, jaloers en instabiel zijn. Ik had gelijk, in het geval van mannen: gelukkig en in het geval van vrouwen: helaas.

We zijn inderdaad rancuneuzer. We zijn onzekerder, ingewikkelder, lichamelijk zwakker, geestelijk sterker (echt wel!) en tenslotte zijn we een stel drama queens en hysterische opportunisten bij elkaar. Daar staat tegenover dat wij verzorgend en lief zijn. Gevoelig en gezellig en loyaal. Heerlijk toch? Daarom hou ik tegenwoordig van mijn zusters. En jullie ook. Geef maar toe. We kunnen en we willen niet zonder elkaar.

Dus…. we moeten het er maar mee doen. Gefeliciteerd, mannen met ons vrouwen!